Bestaande kinderporno -„en daar is er heel veel van”- is zo te manipuleren dat de kinderen die ervoor gebruikt zijn, totaal onherkenbaar zijn. „Technisch is dat mogelijk”, stelt Hendriks.

De hoogleraar denkt dat het hebben van een legale uitlaatklep de mannen ervan kan weerhouden om zich te vergrijpen aan kinderen. „Maar ook het feit dat alles wat pedofielen doen met hun verlangens, strafbaar is en verfoeid wordt, speelt mee. Als ze op een legale manier wat kunnen doen met hun geaardheid, en het gevoel hebben dat ze op die manier toch ietwat geaccepteerd worden, kan dat helpen.”

Volgens Hendriks worden pedofielen door de maatschappij vaak beschouwd als monsters. „Maar het zijn mensen zoals jij en ik, die nu eenmaal een bepaalde geaardheid hebben. Ze leven vaak erg geïsoleerd en voelen zich afgewezen. Wie vraagt er nou om om zulke gevoelens te hebben?”

„Natuurlijk is er eerst onderzoek nodig, waarin één groep pedofielen binnen hun behandeling de gemanipuleerde, niet gewelddadige kinderporno mag kijken. De andere groep, de controlegroep, mag dat niet. En dan moet bekeken worden wat de gevolgen zijn qua welbevinden en recidive: gaan in een van de twee groepen minder mannen opnieuw de fout in?”

Het bezit van kinderporno is strafbaar in Nederland. De wet zou moeten worden aangepast om dit onderzoek mogelijk te maken.

Hendriks erkent dat een dergelijk voorstel veel stof kan doen opwaaien. „In de discussies over volwassen porno heb je steeds twee kampen: een dat denkt dat porno een uitlaatklep kan zijn, waardoor erger kan worden voorkomen, en een ander kamp dat vindt dat porno juist misbruik in de hand werkt. Dat is hier niet anders. En dan ligt kinderporno natuurlijk een heel stuk gevoeliger.” Toch denkt hij dat het een goed idee is om een dergelijk onderzoek op te zetten. „Mogelijk kan je met dit middel ergere schade voorkomen”, meent hij.

Een paar jaar geleden pleitten seksuologen al voor het legaliseren van virtuele kinderporno, die geen beelden bevat van echte mensen, maar alleen computeranimaties.