„Heiligheid is een wezenlijk onderdeel van christelijk leven”
SAINTE-FOY-LÈS-LYON. Heiligheid is geen bijkomstigheid, maar een wezenlijk onderdeel van het christelijk leven. Dat stelde dr. Robert Strivens in zijn serie lezingen over heiligmaking op de Colloque Biblique Francophone.
Wat de heiligmaking concreet betekent, daarover zijn de meningen verdeeld, aldus Strivens tijdens de vierdaagse conferentie voor Franstalige protestanten, die vrijdag werd afgesloten. De misverstanden en spraakverwarring komen meestal voort uit het niet goed onderscheiden van rechtvaardigmaking en heiligmaking.
Strivens switchte van de advocatuur –jarenlang was hij advocaat in Brussel– naar de theologie. Na zijn studie theologie aan het Westminster Theological Seminary in Philadelphia (VS) promoveerde hij op een proefschrift over Philip Doddridge aan de University of Stirling. Op dit moment is Strivens docent Nieuwe Testament en Grieks aan het London Theological Seminary. Dit instituut werd in 1977 door dr. Martyn Lloyd-Jones opgericht.
Splijtzwam
In zijn lezing sprak de theoloog over heiligmaking als splijtzwam. De mening van John Wesley dat volkomen heiligheid bereikbaar en geboden zou zijn, wordt in evangelische kringen aangehangen. In gereformeerde kringen is deze echter altijd bestreden. In evangelische kringen worden rechtvaardiging en heiligmaking vaak vermengd, meent Strivens.
De puriteinen kenden de juiste balans, stelt hij. Zonder iets af te doen aan de eisen van Gods wet, werden de gelovigen niet tot de volmaakte heiligheid opgestuwd. De puriteinen wisten dat een wedergeboren mens gespleten is: enerzijds vrij in Christus en toch vechtend tegen inwendige zonde.
Deze gespletenheid is terug te vinden in de brieven van Paulus. „Paulus begint zijn lezers aan te spreken met heiligen of geheiligden. Daarna volgt steevast de oproep tot een strijd op leven en dood tegen de zonde. Hieruit blijkt dat een gelovige in principe in Christus geheiligd is, maar toch de plicht heeft zijn zondige natuur te kruisigen.”
De nieuwtestamenticus ging uitvoerig in op de exegese van Romeinen 6 en 7. Met instemming citeerde hij de bekende Romeinencommentator John Murray. „Rechtvaardiging en heiliging moeten onderscheiden, maar niet gescheiden worden. Er is een directe lijn tussen de twee.”
Niet passief
Anderzijds wilde Strivens ook toegeven dat de gelovige niet helemaal passief blijft. Dat blijkt volgens hem uit de Fillipensenbrief, waar staat dat de gelovige zijn zaligheid moet uitwerken met vreze en beven.
Volgens de lector mag de toevoeging dat God Zelf alles uitwerkt niet worden vergeten. Zo is er voor de opvatting van een volkomen heiligheid geen grond in de Bijbel. In de Bijbel worden de geheiligden steeds opgeroepen tegen de zonde te vechten. Dat betekent dat er een afstand gaapt tussen het ideaal –Gods wet– en de werkelijkheid. „Dat heeft John Bunyan beter begrepen dan John Wesley en zijn volgelingen.”
De bijeenkomst werd afgesloten met een lezing van ds. Yvan Bourquin, predikant van de Église Réformée Évangélique te Porrentruy (Zwitserland). Hij sprak over de herontdekking van de deugdenleer. Hoewel protestanten een bijna instinctmatige afkeer van de deugdenleer voelen, wilde ds. Bourquin toch een voorzichtig pleidooi voeren tot de herwaardering ervan. Volgens de predikant zouden protestanten kunnen leren dat plichtvervulling vreugde kan opleveren.
