„En Jezus zeide: Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen.”

De wijze waarop Christus stierf –verlaten en geduldig– is reeds vaak verklaard. Er is veel onderwijs dat Hij gaf in Zijn sterven, in die zeven uitmuntende en gewichtige kruiswoorden die van Zijn gezegende lippen vloeiden terwijl Hij aan het kruis hing, terwijl Zijn heilige bloed uit Zijn gewonde handen en voeten op de aarde droop.

Hij beoefende dus aan het kruis zowel Zijn profetisch als Zijn priesterlijk ambt, daar Hij ons verloste door Zijn bloed en ons leerde door Zijn woorden. De zeven woorden van Christus aan het kruis zijn de laatste woorden die Zijn ziel uitademde. De laatste woorden van een stervend mens zijn onze opmerking waard. De Schrift zet daar een stempel op. „Voorts zijn dit de laatste woorden Davids” (2 Samuël 23:1).

Maar hoe merkwaardig zijn de laatste woorden van Jezus. Deze woorden zijn zeven in getal. Drie gericht tot Zijn Vader en vier meer tot degenen die rondom Hem stonden. Tot Zijn Vader richt Hij de eerste bede: „Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen.” Hij zal ook de middelste en de laatste bede tot Zijn Vader richten.

John Flavel,

predikant te Dartmouth

(”De zeven kruiswoorden”, 1664)