Het is geen hoogmoed van pastor John M. Saunders, voorganger van de Providence Chapel, als hij deze zin uitspreekt. Eerder een verzuchting. „Er zijn diverse anglicaanse kerken in de omgeving, en daarnaast de nodige charismatische groepen. De dichtstbijzijnde kerken waarmee we ons verwant voelen, en dan kijk ik echt niet al te nauw, liggen op enige afstand.”

Chichester is een doorsnee Engelse stad, zegt Saunders. „De bevolking is hooguit nominaal christen. De rol die wij als kleine gemeente spelen in de samenleving, is naar mijn waarneming tamelijk gering.”

De gemeente van Saunders (68) heet voluit de Providence Independent Calvinist Chapel. Ze werd opgericht in 1809 door de bekende William Huntington. Het is de enige kerk in de wijde omtrek die de King James-vertaling van de Bijbel, uit 1611, gebruikt.

Saunders is voorganger sinds 1991. Vanaf 2005 dient hij de gemeente in Chichester, waar zo’n dertig mensen iedere zondag onder zijn gehoor zitten. „Gelukkig zijn het niet alleen ouderen. We hebben ook een jong gezin in de gemeente”, zegt de voorganger. De laatste jaren neemt het aantal kerkgangers licht toe, onder meer als gevolg van evangelisatiewerk.

De pastor staat twee keer per maand met een boekenstalletje op straat, in het centrum van Chichester. Het doel: „Mensen ontmoeten en hen in contact brengen met het Woord van God.” Dat is geen onbegonnen werk, stelt Saunders. „De Heere belooft vrucht op het van Hem getuigen. In geloofsvertrouwen doen we waartoe hij ons roept.”

Onderzoek wijst uit dat voor buitenkerkelijken de drempel om de kerk in te gaan heel hoog is. Wat doet u eraan om die drempel te verlagen?

„Eerst contact leggen. En proberen aan te sluiten bij de belevingswereld van mensen. Als hier iemand van buitenaf in de kerk komt, gebeurt het wel dat ik de preek helemaal omgooi.”

De aartsbisschop van Canterbury stelde bij zijn aantreden dat in 
een samenleving waarin velen 
zich afvragen wat de zin is van het leven, kansen liggen voor de kerk.

„Dat is helemaal waar. Maar ik zie zo weinig dat daar vanuit het geloof invulling aan wordt gegeven. In een poging om de wereld te bereiken met het Woord, komt wereldgelijkvormigheid nogal eens de kerk binnen. Kernvraag is: wat is de boodschap van God voor de samenleving?”

Veel kleine kerken in Engeland staan leeg, of er komt hooguit een klein groepje mensen samen.

„Dat zegt niet alleen iets over de situatie op dit moment, maar ook over het verleden. We moeten niet wereldgelijkvormig worden, maar doorslaan naar de andere kant is ook verkeerd. In menig behoudende gemeente overheerst lijdelijkheid. Er is jarenlang niets gedaan om het Woord verder te brengen. In kleine kerken in Engeland zitten vriendelijke mensen die er een kerkbank verslijten, maar ik zie zo weinig vrucht op de prediking. Ik vrees dat er daardoor ook zo weinig van deze gemeenten uitgaat.”

Welke gevoelens maakt dat bij u los?

„Ik moet weleens denken aan William Carey, de grondlegger van de moderne zending. Hij ondervond veel tegenstand 
van kerkmensen in zijn eigen land, Engeland. Hij wilde het Evangelie verspreiden, maar moest als het ware bewijzen dat hij calvinistischer was dan degenen die zaten af te wachten of God nog wilde omzien naar hen. Eenmaal zendeling in India, zag hij zeven jaar geen vrucht 
op zijn werk. Toch ging hij door, en zijn werk heeft vrucht gedragen, ondanks allerlei tegenslagen.”

Wat betekent het doorgaan met uw werk voor u?

„Ik probeer de kennis van de Bijbel en de christelijke leer bij mijn hoorders te verdiepen. Niet op een academische wijze, maar op zo’n manier dat ze beseffen wie zij zijn tegenover God. Door de val in Adam kunnen we niet tot Hem komen, het is daarom noodzakelijk dat we de Zaligmaker persoonlijk leren kennen.”

U bent 68 jaar, uw gemeente bestaat voor een groot deel uit ouderen. Hoe kijkt u aan tegen de toekomst?

„Dan kom ik terug op de beloften die God geeft. Als Hij groei geeft in de kennis van Christus, dan kunnen we niet meer zwijgen tegenover anderen over Hem die ons heeft liefgehad. Zo lang we nog een kleine kerk mogen hebben waar die Naam mag worden uitgedragen, is er ook in Chichester een werkplaats waar mensen geoefend mogen worden om uit te gaan in de wereld om ons heen.”