Statenlid en CU-politicus ing. Hermen Vreugdenhil (39) vertelt over christelijke politiek in een seculiere wereld.

TOEN

De eerste zeven jaar van mijn leven bracht ik door op Curaçao. Mijn vader was daar tien jaar predikant namens de gereformeerd vrijgemaakte kerk. Op Curaçao zetten we ons in voor de zorg voor kwetsbaren. Onze kerk stond midden in de samenleving. Met een paar witte Volkswagenbusjes brachten we elke zaterdag soep naar de oudjes. De kerk was actief in krottenwijken die kapotgingen door drugs. Zorg voor de zwakken is voor mij dé drijfveer om politiek actief te zijn.

In Nederland kwam ik via Berkel en Rodenrijs, waar mijn vader zes jaar stond, terecht in Emmen. Daar werd ik politiek actief. Ik was betrokken bij de oprichting van een lokale afdeling van het Gereformeerd Politiek Jongeren Contact, de toenmalige jongerenorganisatie van het GPV. Middelbaar onderwijs volgde ik aan het gereformeerd vrijgemaakte Greijdanus College in Zwolle. Daar kreeg ik maatschappijleer van Arie Slob, nu CU-leider. Leuk dat je hem dan weer tegenkomt.

Na mijn studie in Wageningen en Velp op het terrein van biologie, infrastructuur en ruimtelijke ordening kwam ik in Brabant terecht. Mijn vrouw en ik –we hebben vier zoons– woonden eerst in Breda en vertrokken in 2007 naar Nieuwendijk, bij Werkendam. Samen met twee anderen heb ik een bedrijf dat onder meer gemeenteambtenaren adviseert en opleidt op het gebied van milieuwetgeving en ruimtelijke ordening. In de raad van Werkendam ben ik sinds vorig jaar fractievoorzitter voor de CU.

Van 2007 tot 2011 was ik voor de CU-SGP het enige Statenlid in Brabant. Die twee partijen hebben elkaar nodig om een zetel in de Provinciale Staten te kunnen krijgen. Ik kijk met plezier op die periode terug. Onze fractie stelde zich constructief op, maar trok zo nodig ook stevig aan de bel. Zo maakte de CU-SGP zich als enige sterk voor identiteitsgebonden jeugdzorg.

De provincie wilde 50 miljoen euro vrijmaken voor de topsport. Daar maakten we bezwaar tegen. We pleitten ervoor dat geld te besteden aan bijvoorbeeld gehandicaptensport. Zodat rolstoelhockeyers terechtkunnen in een geschikte sportzaal. Ook wilden we liever geld uitgeven aan cursussen voor vrijwilligers die mensen met financiële problemen helpen. Toen op lijnbussen in Brabant de slogan ”God bestaat niet” dreigden te komen, vroegen we het provinciebestuur zich daar tegen te keren. Dat is gebeurd. Die reclame was toen gelukkig van de baan.

In maart 2011 kreeg de CU-SGP geen zetel in de Provinciale Staten van Brabant. In de maanden daarna ontstond er verwijdering tussen CU en SGP. De SGP hielp destijds met reststemmen de CU in de Eerste Kamer niet aan een extra zetel. Een breuk met het verleden. De SGP koos voor steun aan het kabinet van VVD en CDA, dat gedoogd werd door de PVV.

De SGP mag zijn eigen koers kiezen, maar haar keus deed mij pijn. Gelukkig deden CU en SGP in Brabant desondanks afgelopen woensdag opnieuw met één lijst mee aan de Statenverkiezingen. Als christenen hebben we elkaar nodig.

NU

De winst voor CU en SGP afgelopen woensdag heeft deels te maken met de constructieve oppositie van de twee partijen in de landelijke politiek. Daardoor bereiken ze resultaat. Zo hebben CU en SGP zich met succes ingezet voor het behoud van kleine scholen op het platteland. Dat is ook voor Brabant een goede zaak.

Wat ik ervan vind dat de Landelijke Stichting ter bevordering van de Staatkundige beginselen vorig week afkeurde dat er op de Brabantse CU-SGP-lijst een rooms-katholieke vrouw op nummer vier staat en dat de stichting stelt dat de SGP in Noord-Brabant met Rome in zee is gegaan? Dat is een interne SGP-kwestie. Het is niet aan mij om daarop te reageren. Binnen de CU doen rooms-katholieken volop mee. De bewuste vrouw, Marijke Heuvelink, geeft op een integere manier invulling aan haar christen-zijn. Ook zij laat zich door de Bijbel leiden. Ik vond het wel mooi dat een paar weken geleden in het Katholiek Nieuwsblad naast een interview met Marijke Heuvelink een advertentie van de landelijke SGP stond.

Het was inderdaad SGP-leider Van der Staaij die zich in 2010 fel keerde tegen een actie van de homobeweging die de orde verstoorde in de rooms-katholieke Sint-Janskerk in Den Bosch. Hij kwam terecht op voor de vrijheid van geloofsbeleving.

STRAKS

De ChristenUnie en de SGP hebben elk hun eigen kleur en cultuur. De CU stond onlangs tijdens de verkiezingscampagne in Best met een stand bij een concert van de christelijke band Trinity, waar 500 bezoekers waren. De SGP zal dat niet zo snel doen.

Of in het debat over bijvoorbeeld de intensieve veehouderij in Brabant de SGP meer aan de kant van ondernemers staat en de CU meer op de hand is van de milieubeweging? Dat vind ik een karikatuur. Als CU-SGP Brabant hebben we veel over dit thema gesproken. De afzonderlijke partijen vinden elkaar in een gemeenschappelijke visie. Enerzijds willen we dat er paal en perk wordt gesteld aan het aantal 
megastallen. Ook met het oog op de volksgezondheid. Denk aan de gevaren van Q-koorts. Maar anderzijds moet er ook ruimte zijn voor ondernemers, zeker voor familiebedrijven.

Omzien naar elkaar. Dat bepaalt de politiek van de CU-SGP de komende jaren. Daarom willen we bijvoorbeeld steun voor vrijwilligers, goed openbaar vervoer op het platteland en behoud van kazernes, ter bevordering van de werkgelegenheid.