De rechtbank halveerde de celstraf omdat ze van mening is dat S. sterk verminderd toerekeningsvatbaar was toen hij het gif op het broodje smeerde. De officier ging bij zijn eis uit van verminderd toerekeningsvatbaar. Met de dwangverpleging wordt begonnen als S. zijn gevangenisstraf heeft uitgezeten. De rechterbank acht de kans op herhaling groot en wil dat S. pas weer in de maatschappij terugkeert, als dwangverpleging succesvol is. Tot dusver heeft therapie op hem geen effect gehad.

Judith Notermans werd op haar werk in Sittard onwel. Ondanks snelle medische hulp overleed zij enkele uren later in een ziekenhuis. Na zeven weken gaf S. de moord toe, omdat zijn geweten opspeelde. Hij smeerde volgens eigen zeggen een mengsel van de zeer giftige stoffen natriumazide en theobromide op het broodje.

Het motief voor de gifmoord moet worden gezocht in de persoonlijkheidsstoornissen waaraan S. lijdt. Ook heeft hij een lichte vorm van autisme. Die combinatie leidt ertoe dat S. moeilijk communiceert en geen hulp vraagt als hij die nodig heeft.

De chemicus bleek een seksueel dubbelleven te leiden. Via websites zou hij anoniem sekscontact zoeken. Hij kon ook niet omgaan met de sociale angst die de kinderwens van zijn partner bij hem opriep. Hij kwam door zijn dubbelleven onder zo’n sociale druk te staan dat hij nog maar één uitweg zag: zijn partner vermoorden.

Het openbaar ministerie sluit niet uit dat S. al eerder een gifmoord heeft gepleegd, al ontbreken daar nog de feiten voor. Het OM baseert dat op het verhaal van S. dat zijn toenmalige vriendin Ellen na een ruzie boos bij hem was weggegaan en verongelukte. Het OM vermoedt dat het de bedoeling was dat Judith achter het stuur het broodje at, onwel zou worden en verongelukken. Dan was er namelijk nooit aan vergiftiging gedacht. S. verklaarde dat hij dit verhaal had verzonnen om indruk te maken op zijn partner.