Bij de kieslokalen is het wel een en al bedrijvigheid. Op tientallen meters afstand van scholen waarin kan worden gestemd, staan campagnevoerders pamfletten uit te delen. Voor de stemlokalen hebben zich zelfs rijen gevormd. De opkomst lijkt groot.

In totaal staan er ruim 10.000 stembussen in scholen, ziekenhuizen en gevangenissen. Kiezen mag alleen op vertoon van een identiteitsbewijs. De kiezers brengen vervolgens een stem uit voor een partij door een briefje van die partij in een envelop te doen en die in een blauwe doos te werpen.

Op de vraag waarom deze verkiezingen van belang zijn, lopen de reacties uiteen. Volgens de een staat de Zionistische Unie van Yitzhak Herzog op het punt te veel toe te geven aan de Palestijnen, volgens de ander kan de burger het onder de huidige Likudpremier Netanyahu financieel niet meer bolwerken.

„De belangrijkste kwesties zijn de huizenprijzen en de kosten van levensonderhoud”, vertelt Ran Cohen, die altijd voor Likud heeft gekozen, maar nu stemt op Yesh Atid. „Likud heeft zijn beloftes niet vervuld.”

Tzvi Ben-Porat is echter helemaal niet teleurgesteld in premier Netanyahu. „Hij had geen gemakkelijk job”, zegt hij. „Voor mij is de verhouding tussen de Joden onderling heel belangrijk. Ik zie geen verschil tussen Netanyahu en Herzog. Het gaat erom wie zij in hun coalitie vragen.”

Ruth vertelt dat voor haar sociale gelijkheid en vrede met de Palestijnen de belangrijke onderwerpen zijn. Ze gelooft echter niet dat de stembusgang op die punten verandering zal brengen. „De verkiezingscampagne bestond alleen maar uit het roepen van slogans. Ik denk dat het zo zal doorgaan, dat de problemen niet zullen worden opgelost.”

Martin Villar hoopt echter op verandering. Hij draagt een blauw T-shirtje met het hoofd van Herzog erop. „Ik vind dat de dingen de verkeerde kant op gaan. Nu is er veel hoop, vooral onder jongeren. Zij willen in een normaal land leven, en dat is dit niet.”

Joseph Scheftel stelt zijn vertrouwen op de rechtse Bayit Yehudi van Naftali Bennett. „Dit is de enige partij die geen land aan de vijand geeft. Netanyahu zelf heeft territorium weggegeven. Als hij een coalitie vormt met Herzog, is Israël niet langer veilig. We moeten de gebieden onder ons beheer houden en ophouden ons te verontschuldigen. We hebben Gaza aan de Palestijnen gegeven en drie oorlogen gekregen.”

Voor een andere school staat Likudactivist Ariel Iluz. Hij weet dat Herzog het goed doet in de peilingen. Maar op de vraag wie het volk als premier wil, scoort Netanyahu 20 procent hoger. „De Israëlische media waren niet fair. Die waren tegen de premier. Het lijkt wel Pravda onder een communistisch regime.”

In het campagnecentrum van de Zionistische Unie staan de telefoons roodgloeiend. Niet alles verloopt vlekkeloos. Een vrouw heeft net iemand aan de lijn die klaagde dat de papiertjes met de letters voor de Zionistische Unie en de linkse Meretz uit het stemhokjes waren verdwenen.

„Iedereen is druk, de sfeer is goed”, zegt Michael Gordon, docent Engels met een keppeltje. „Sinds 1948 was veiligheid altijd het belangrijkste. Nu doen de economische problemen ook een keer mee. Voor veiligheid zijn we van anderen afhankelijk. De economie kunnen we zelf beïnvloeden.”