„Heel duidelijk” herkent Peter de zorgen van het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud). Dat sloeg woensdag alarm over de financiële positie van traditionele kostwinnersgezinnen met twee of meer kinderen. Het betreft gezinnen met een modaal inkomen (ongeveer 35.000 euro bruto per jaar), waarbij dan één ouder de kost verdient. „Om volledig mee te kunnen doen in onze maatschappij komen die gezinnen feitelijk geld te kort.”

Nee, Peter en zijn vrouw willen „zeker niet zielig doen”, maar merken dat het soms best moeilijk is om het hoofd boven water te houden. Zeker omdat de man des huizes nagenoeg in zijn eentje geld in het laatje brengt. Peter, werkzaam in de agrarische sector: „Ik werk vijftig uur in de week. ’s Ochtends om halfzeven ga ik van huis, ’s avonds om halfzeven ben ik weer terug. Ik heb een brutojaarinkomen van zo’n 40.000 euro. Als ik gewoon 40 uur per week zou werken, zou dat zo’n 35.000 euro zijn. Mijn vrouw doet wekelijks voor 50 euro een ochtendje huishoudelijk werk bij de buren.”

Peter en Anneke hebben acht kinderen, in de leeftijd van bijna 1 jaar tot 14 jaar. Vijf dochters, drie zoons. Net als anderen moet het gezin, woonachtig op een „oude woonboerderij in een buitengebied” in het midden van het land, telkens terugkerende kosten betalen. „Denk bijvoorbeeld aan stroom voor elektrische apparaten. Wij hebben een hypotheek van ongeveer 2 ton. Dat brengt maandelijks kosten met zich mee. Onlangs kregen we van de gemeente weer de rekening met onder meer de WOZ-beschikking (Waardering onroerende zaken) en de rioolheffing. Voor ons is dat een bedrag van 2000 euro. Lastig, een flinke nota. Ik ga bezwaar aantekenen en hoop dat we uitkomen op 1500 euro.”

Schoenen

Ook schoolvervoer van de kinderen van het hersteld hervormde echtpaar loopt in de papieren. „Twee kinderen gaan met het openbaar vervoer naar reformatorisch voortgezet onderwijs. Die kosten moeten we zelf betalen. Verder gaan drie kinderen naar een reformatorische basisschool op 11 kilometer afstand. Mijn vrouw rijdt dagelijks ten minste twee keer met onze Volkswagen Transporter heen en weer naar die school; per jaar 10.000 kilometer. We krijgen van de gemeente een deel van de vervoerskosten naar de basisschool vergoed.”

De aanschaf van kleding en schoeisel voor de kinderen kost Peter en Anneke best hoofdbrekens. Peter: „We letten op aanbiedingen.” Anneke: „Hier in de buurt zit een goede tweedehands winkel waar ik zeer regelmatig kom. Net kreeg ik nog een sms’je van een vriendin. Die wees me erop dat er opheffingsuitverkoop is bij een schoenenzaak. We hebben schoenen nodig, dus ik ben van plan om daar te kijken.” Peter: „Onze oudere kinderen zitten in een groeispurt, die hebben sneller andere kleren nodig. Zeker de dametjes trekken niet zomaar de eerste de beste kleren aan.” Anneke: „We willen niet dat onze kinderen door hun kleren buitenbeentjes zijn.”

Lastig zijn onverwachte kosten. Peter: „Als je vijftien jaar getrouwd ben, moet er van alles worden vervangen. Denk aan een wasmachine.” Anneke: „We hadden een nieuwe droogmolen nodig. Zo’n ding moet wel stevig zijn. Bijna iedere dag hangt er immers was te drogen.”

Op allerlei manieren proberen Peter en Anneke de kosten te drukken. „Veel groente kunnen we uit onze eigen groentetuin halen. Ons huis is niet aangesloten op het aardgasnet. We hebben een houtgestookte centrale verwarming. Het hout krijg ik via diverse contacten gratis. Maar een partij hout van bijvoorbeeld een hovenier moet ik dan wel zelf weghalen. Dan ben je zo een dagje aan het werk.”

Marktplaats

Dankbaar maken ze gebruik van koopjes op internetsite Marktplaats. Peter: „Je kunt daar goed slagen, bijvoorbeeld voor een tweedehands fiets. Een tijd geleden had je de rage dat kinderen heen en weer wiebelden op een ripstik of waveboard, zo’n plank met twee wieltjes. Zulke dingen kun je via Marktplaats aanschaffen.”

Vakanties zitten er sinds een paar jaar niet in. „Het wordt te gek als je met tien man ergens voor de kassa van een attractie staat. In de avonduren doe ik een hbo-deeltijdstudie voor pastoraal werk. Ook in vakanties zit ik vaak te studeren. Maar het zou eigenlijk goed zijn om met de kinderen een week afstand te nemen van de hele toko hier.”

Vanuit de kerk en de directe omgeving wordt hun geregeld iets toegestopt. „Zo kregen we van iemand uit het dorp een groot opzetzwembad en een trampoline. Af en toe krijgen we ook brood dat over is bij de bakker.” Ondanks de krapte telt het echtpaar zijn zegeningen. Peter: „We zijn niet aan de bedelstaf. We zijn gezegend met een goede gezondheid.” Anneke: „Ik denk dat we gelukkiger zijn dan veel rijken.”

Om privacyredenen zijn de namen van Peter en Anneke gefingeerd. De werkelijke namen zijn bij de redactie bekend.