Dat zei dr. Ugur Üngör donderdagavond bij de opening van een groot opgezette conferentie over de honderdjarige herdenking van de Armeense genocide. Op de conferentie in Den Haag spreken vrijdag en zaterdag zo’n 25 gerenommeerde wetenschappers uit diverse landen. Hun bijdragen komen later dit jaar uit in een boek. Organisatoren van de bijeenkomst zijn het Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies NIOD, de universiteit van Zuid-Californië en Alexis Demirdjian, advocaat bij het Joegoslaviëtribunaal.

Een verschil tussen de Holocaust en de Armeense genocide is dat bij die laatste veel vrouwen en meisjes niet werden gedood, betoogde de Utrechtse wetenschapper Üngör. „Je zou zeggen: mooi, dat spaart levens. Maar er is ook een andere kant. Juist het feit dat veel vrouwen werden verkracht, soms een aantal jaren de concubine van een Turk of Koerd waren en daarna weer werden bevrijd, maakt dat deze genocide heel lang doorwerkt in de generaties. Deze beschadigde mensen leefden en leden nog vele jaren dóór. Het waren psychisch vaak wrakken.”

Üngör noemde verder als voorbeeld een Arabische stam in Deir al-Zor, de plaats waarheen de Armeniërs in 1915 door de Turken werden verdreven, die door IS is uitgemoord. „Welke motief gebruikten IS-strijders achteraf? Die mensen moesten dood, want onder hun voorouders waren… Armeniërs.”