TOEN

„Onze 9-jarige Hanske heeft PDD-NOS, is zwakbegaafd en lijdt aan epilepsie. Tot vorig jaar augustus woonde ze nog thuis. Door haar beperking kan ze echter maar weinig prikkels verdragen. Dat is een probleem in ons gezin met zeven kinderen. Ze had vaak woedeaanvallen en was niet gelukkig bij ons. School kostte haar veel energie, maar ook de omgang met haar broers en zussen, die haar soms plaagden. Daardoor namen de epileptische aanvallen toe.

We waren al langer op zoek naar een pleeggezin, maar Bureau Jeugdzorg werkte niet mee. Ze dachten ons voldoende te kunnen ontlasten door Hanske voor drie dagen naar een zorgboerderij te laten gaan en in het weekend naar een logeergezin. Dat viel echter tegen. De zorgboerderij moesten we zelf betalen, wat neerkwam op 1300 euro per maand. We konden dit onmogelijk met mijn mans salaris betalen. Om die reden hebben we afgelopen jaar een flinke hap uit ons spaargeld moeten nemen en zijn we niet op vakantie gegaan. Ook kostte het vervoer van Hanske veel tijd. We moesten haar telkens heen en weer brengen naar de zorgboerderij, terwijl ik ook mijn andere kinderen nog had om voor te zorgen.

Per augustus 2014 mocht ze naar een pleeggezin. Daar gaat het nu erg goed met haar. Voorheen kon ze zichzelf niet douchen en aankleden, nu heeft ze dat wel geleerd omdat ze veel minder prikkels krijgt.

Natuurlijk zijn er ook kosten verbonden aan opvang in een pleeggezin. Wij moeten daarvoor een ouderbijdrage van 103 euro per maand betalen. Dat komt neer op zo’n 1200 euro per jaar. Maar in elk geval is dat heel wat minder dan de kosten voor de zorgboerderij.

NU

We hebben nog niets gehoord over een eventuele verandering in onze ouderbijdrage door de nieuwe jeugdwet. De gemeente gaat de inning hiervan overnemen van het Landelijk Bureau Inning Ouderbijdrage, zo veel is ons duidelijk. Maar hoe het verder precies gaat lopen, weten we niet.

We hebben zo veel brieven gehad over de jeugdwet. Daar staat veel informatie in over wat er gaat veranderen. Op een gegeven moment zie je door de bomen het bos niet meer. Er blijkt ook uit dat de gemeente zelf nog niet goed weet hoe het dit jaar allemaal moet gaan lopen.

Ik vind het wel vervelend dat we nu niet precies weten waar we aan toe zijn. We zijn bang dat de kosten verder zullen oplopen, terwijl die al vrij hoog zijn. Per kwartaal krijgen we 232 euro aan kinderbijslag, maar zijn we 432 euro kwijt aan pleegzorg voor Hanske, inclusief benzinekosten, kleding, cadeautjes en andere extra’s. Dat betekent dat we per jaar zo’n 800 euro extra moeten betalen. En dan hebben we geluk dat we nog steeds kinderbijslag krijgen. Als we per kwartaal 16 euro minder kwijt zouden zijn aan pleegzorg, zou de kinderbijslag vervallen. Quatsch natuurlijk. Om die reden berekenen we al onze kosten voor Hanske tot op de laatste cent.

Ondanks deze uitgaven weten we zeker dat we met pleegzorg de juiste keuze voor Hanske hebben gemaakt. Een keer in de maand komt ze nog een nachtje thuis en als het vakantie is twee nachtjes. Na anderhalve dag krijgt ze dan vaak weer driftbuien. In het pleeggezin heeft ze dat veel minder. Daar gaat het heel goed met haar en heeft ze rust.

Aanvullende zorg voor Hanske kan echter problemen voor ons gaan opleveren door deze nieuwe wet. In het verleden is ons geadviseerd Hanske psychomotorische therapie te laten volgen. Gelukkig hoeft dat niet meer omdat ze nu minder last van prikkels heeft. Anders was dat misschien een flinke extra kostenpost geweest, omdat de gemeente niet altijd deze zorgkosten voor haar rekening wil nemen.

Verder heeft Hanske ook logopedie nodig, maar dat betaalt de school waarop ze zit.

Wat me echter het meest irriteert aan deze nieuwe wet, is dat het daardoor lastig kan zijn om bij je huidige hulpverlener te blijven. Gemeenten hebben namelijk niet met alle zorgaanbieders een contract. Zit je bij een niet-gecontracteerde hulpverlener, dan heb je pech. Als je toch bij je eigen hulpverlener wilt blijven, kun je alleen nog proberen of je een persoonsgebonden budget kunt krijgen. Anders komen de kosten voor eigen rekening.

Voor ons betekent deze nieuwe regel dat ik de psychische hulp voor een van mijn dochters heb stopgezet. Anders moesten we 40 euro per gesprek gaan betalen. Om die reden heb ik ook de ambulante begeleiding die ik al vijf jaar kreeg, afgezegd.

STRAKS

Waarschijnlijk zal Hanske tot ze volwassen is in een pleeggezin moeten blijven. Dat betekent dat we tot haar achttiende veel voor haar zullen moeten blijven betalen. Maar zo denken we er niet over. Natuurlijk is het niet leuk om krap te zitten of ons spaargeld te moeten aanspreken, maar je wilt vooral dat je kind rust heeft. Als ik zie hoe gelukkig Hanske nu is, denk ik: het is goed zo.

Mogelijk moeten we dit jaar wel het vervoer voor Hanske van haar pleeggezin naar school gaan betalen, zo’n 400 euro per maand. Nu betaalde de gemeente dat nog, maar ook dat gaat veranderen. Het pleeggezin heeft aangeboden dan financieel bij te springen. „Wij hebben meer dan jullie”, zeiden ze. Of deze regel ook met de nieuwe jeugdwet te maken heeft, weet ik niet.

Natuurlijk zijn we soms weleens bang voor de toekomst. Het gaat er financieel vast niet beter op worden voor mensen die zorg nodig hebben.