De 25-jarige studente Nadia van de Ven werd in oktober 2002 in haar woning doodgeschoten. Zeven jaar eerder kwam verzekeringsagent Anton Bussing door een aantal schoten om het leven. Onderzoek wees uit dat de moorden met hetzelfde wapen zijn gepleegd. F. heeft altijd ontkend de moorden te hebben gepleegd. Het openbaar ministerie had ook een levenslange gevangenisstraf tegen F. geëist.

De rechtbank sprak van „gruwelijke moorden” en noemde F. „gewetenloos.” Omdat de justitiële observatiekliniek Pieter Baan Centrum (PBC) geen rapportage van de man heeft kunnen maken -F. weigerde aan het onderzoek mee te werken- oordeelde de rechtbank dat de maatschappij maximaal beschermd dient te worden tegen F.

De man is volgens de rechtbank verantwoordelijk voor beide moorden. Hij oordeelde dat het wapen in 1995 ook al in het bezit van F. was. Alle omstandigheden wijzen erop dat de man ook Anton Bussing heeft doodgeschoten. Maar als alleen de moord op Nadia van de Ven bewezen verklaard was, was dat alleen al genoeg geweest om levenslang op te leggen, bleek uit het vonnis.

W. Ausma, de advocaat van F., zei na de uitspraak zeer waarschijnlijk in hoger beroep te gaan. Hij noemde de bewezenverklaring voor de moord op Bussing „gezocht.”

Het onderzoek naar de moord op Van de Ven wees uit dat ze met hetzelfde wapen is omgebracht als Bussing. Tijdens de zitting werd duidelijk dat F. voor de moord op Bussing in 1995 enkele maanden gelegerd is geweest in Ede. De verzekeringsagent werd doodgeschoten in zijn auto aangetroffen.

Advocaat Ausma betoogde tijdens de zitting dat F. op de dag van de moord van Van de Ven in een bos bij Utrecht uit een verdoving zou zijn ontwaakt. Hij zou daar, naar hij vermoedde, door de dader zijn achtergelaten. In paniek zou hij daarop zijn gevlucht.