Het plan wordt in binnen- en buitenland fel bekritiseerd als onpraktisch, onrendabel, oneerlijk en in strijd met EU-beginselen. Voor de uit Beieren afkomstige politicus Dobrindt is het echter logisch dat Duitsland net als veel andere Europese landen buitenlanders laat betalen voor het gebruik van wegen. Het plan staat in het regeerakkoord, omdat Dobrindts Beierse Christelijk Sociale Unie dat eiste. Met het geld moet de infrastructuur worden opgeknapt.

De vele tegenstanders in de Duitse politiek proberen voor te rekenen dat de opbrengst van de tol de kosten en moeite van invoering niet waard is. Dobrindt rekent op bijna 700 miljoen euro per jaar nadat de Duitse automobilisten hun geld terug hebben gekregen. De praktische uitvoering kost dan jaarlijks nog 200 miljoen. Maar volgens critici overdrijft Dobrindt de inkomsten. Politici zijn volgens Duitse media druk aan het ‘tolrekenen’ om hun gelijk aan te tonen.

Volgens een verkeerswetenschapper die de Duitse ANWB, de ADAC, raadpleegde, rekent Dobrindt met 16 miljoen buitenlanders die jaarlijks tol betalen, op 9 miljoen betalers te veel. De tolheffing is ook al afgekraakt door de meeregerende sociaaldemocraten, de Duitse Eerste Kamer, in grensregio’s en in buurlanden, vooral Nederland en Oostenrijk. Dobrindt zou geen rekening houden met de economische schade die grensregio’s lijden door het wegblijven van automobilisten van over de grens. Hij zou ook buitenlanders discrimineren door tol terug te geven aan landgenoten.