Vrede op aarde, zo luidde de engelenzang in de velden van Bethlehem. Het zijn bijna wrange woorden voor christenen in Pakistan, Afghanistan, Syrië, China, om maar een paar landen te noemen. In Pakistan was de dreiging van moslimsextremisten onverminderd aanwezig. Neem Peshawar. Aan een drukke doorgaande weg staat de Saint John’s Cathedral. Christenen komen er samen om het kerstevangelie te overdenken. Voor de deur staat een militair voertuig met een flinke mitrailleur. Terroristen niet welkom, is de boodschap.

In het Syrische Aleppo ruist het oorlogsgeweld in de verte. Toch klinken er christelijke liederen vanuit een van de kerken. Voor de deur een enkele bewaker met een geweer. Wat kan hij doen als er met zwaar geschut op de kerk wordt gevuurd?

Weten de christelijke gevangen in de kampen van Noord-Korea dat het Kerst is? Misschien denken ze in stilte aan het Kind van Bethlehem dat vrede zal brengen.

In China is het beeld divers. Een deel van de kerken viert Kerst openlijk. Maar er zijn ook ondergrondse samenkomsten. Koren zongen er, ook al ligt er een verbod.

Heel anders was en is de nood in Indonesië. Op Java is de noodtoestand uitgeroepen vanwege ernstige overstromingen. Het hinderde christenen niet er donderdag naar de kerk te gaan, ook al stroomde het water door de kerk en werden de gewaden van de voorganger er drijfnat. Kerst is niet overal vrede en geluk.