In een hotel in Phuket waren zo’n zeventig tot tachtig Nederlanders bijeen. „De meesten wonen en werken in de buurt, of zijn gepensioneerd. Ze hebben de ramp en de hele periode daarna van dichtbij meegemaakt”, aldus Boer.

Volgens hem draaide de bijeenkomst niet alleen om het lijden, maar vooral ook om de inzet van mensen direct na de tsunami, die in 2004 ook Thailand hard trof. „Er werden mooie verhalen verteld over mensen die direct na de ramp te hulp sprongen. Over mensen die vertaalwerk deden, op brommertjes mensen naar het ziekenhuis brachten en hun keukens leegruimden om verbijsterde toeristen op te vangen.”

„Het is lang geleden, maar ook kort geleden. Die tegenstelling kwam tijdens de bijeenkomst goed naar voren. Als ambassade zijn we heel blij dat we dit hebben gedaan”, zei Boer. Het hotel waar de bijeenkomst werd gehouden werd ook getroffen door de vloedgolven op 26 december 2004. „Maar je ziet er heel weinig meer van. We zaten in een herbouwd hotel in een bruisend toeristisch centrum. Het is niet zoals in sommige andere landen.”

Toch waren niet alle genodigden aanwezig bij de herdenking. „Er zijn ook mensen die er niet bij waren, die het er niet meer over willen hebben. Ik sluit niet uit dat we dit vaker doen. Als de gemeenschap aangeeft dat er behoefte is, pakken wij dat als ambassade zeker op.”

Boer woont later op de dag ook de nationale herdenking in Thailand bij. Die is veel grootschaliger dan de Nederlandse herdenking en zal bijgewoond worden door alle ambassadeurs van 54 landen die mensen verloren tijdens de ramp. Ook zullen er Nederlandse nabestaanden aanwezig zijn bij die herdenking, die live op tv wordt uitgezonden.