Juist de afgelopen week stuurde hij een e–mail rond waarin hij zei blij te zijn dat het BBC–management nu voor 4,3 procent uit etnische minderheden bestaat en dat dat percentage voor alle BBC–medewerkers 10 is.

De 56–jarige Dyke – in tegenstelling tot zijn voorgangers niet uit de hogere klassen afkomstig – nam geen blad voor de mond. Hij had een hekel aan nietszeggend jargon en een uitgesproken voorkeur voor duidelijkheid. Hij deelde zijn medewerkers dan ook direct bij zijn aantreden mee dat wat hem betreft ’geen gelul’ het devies was.

Hij snoeide in de uitgaven en in de bureaucratie, omdat die volgens hem dodelijk was voor de creativiteit. De kosten van de organisatie daalden daardoor van 24 procent van het inkomen tot 15 procent, meldde de BBC. Daardoor was er meer geld voor programmamakers.

Televisie is Dykes lust en leven. Na een aantal korte baantjes in het bedrijfsleven, trad hij in 1977 in dienst bij de onafhankelijke zender London Weekend Television (LWT), waar zijn ster snel rees. Zes jaar later redde hij de kwakkelende ontbijtzender TV–am. Een van zijn belangrijkste acties daar was het ontslaan van een aantal zwaargewicht–presentatoren, die hij verving door de pop Ronald Rat – „de enige rat die ooit aan boord van een zinkend schip is gegaan". De ingreep bleek een succes en de kijkcijfers van TV–am schoten omhoog.

Later keerde Dyke terug naar LWT en daarna stapte hij over naar een andere onafhankelijke programmamaker, Pearson, voor hij naar de BBC ging. Hij werd rijk toen Granada–televisie LWT overnam. Hij incasseerde acht miljoen pond (huidige waarde: ruim 11 miljoen euro).

De benoeming van Dyke tot algemeen directeur van de BBC leidde in 1999 nog tot een politieke rel. De toenmalige leider van de Conservatieven vond hem te nadrukkelijk verbonden aan de Labourpartij van Tony Blair. Hij zou teveel een ’mannetje van Blair’ zijn en daardoor zou de onafhankelijkheid van de BBC in gevaar kunnen komen.