In het RD van 13 december belicht Rens Rottier op een bevlogen wijze de nieuwe koers van Driestar educatief. Zijn essay draagt de veelzeggende titel: ”Telkens terug naar de bron”. Door de veranderende omgeving ziet Driestar educatief zich genoodzaakt „nieuwe manieren te zoeken om met identiteit om te gaan.” Rottier houdt een pleidooi voor ”kernbewaking”. Hij gebruikt daarbij het beeld van de herder die een bron slaat, waar hij zijn schapen uit laat drinken. De bron zorgt ervoor dat de schapen steeds weer terug zullen komen. De herder moet er wel voor zorgen dat de bron blijft stromen. Rottier neemt afstand van het beeld dat een herder zijn schapen laat weiden binnen een omheining (”grensbewaking”).

Iedereen is welkom

Hoewel Rottier behartigenswaardige opmerkingen maakt over het belang van waarden en normen en een nauwgezet benoemingsbeleid, zijn we ernstig bezorgd over de koers die nu wordt gepresenteerd. Vorig jaar werd het prachtige boekwerk ”Word een heer!” uitgegeven, waarin we kunnen lezen hoe oprichter Kuijt werk maakte van de identiteit van de Driestar. Onlangs verscheen het vervolg: ”Wees een gids!”, waarin de periode na 1975 te boek gesteld wordt en waarin de Driestar zich richt op een bredere doelgroep. Anno 2014 haalt Driestar educatief de begrenzingen weg om zo „de achterban te dienen en ook uitnodigend te zijn voor anderen die zich aangetrokken voelen tot de kern.”

Breuk

Rottier maakt gebruik van het beeld van de schaapherder. Dat is een beeld dat in Gods Woord veel wordt gebruikt. In de Bijbel lezen we dat de herder zijn schapen nauwlettend volgt. Hij leidt zijn schapen naar een levende bron. De herder is gewapend met een staf, enkele stenen en een slinger. De wilde dieren worden verjaagd, verloren schapen opgezocht. En voordat de duisternis invalt, leidt de schaapherder zijn schapen naar een ommuurde stal. Hij dwingt ze in te gaan. De herder zelf slaapt in de deuropening. Zonder het wakend oog van de herder is de kudde reddeloos verloren.

Rottier is van mening dat het bestuur slechts de bron moet laten stromen en inspireren, „zodat de schapen gevoed worden en bij elkaar blijven.” Daarbij wordt voorbijgegaan aan de gebrokenheid van ons bestaan. Gods Woord spreekt immers: „Want Mijn volk heeft twee boosheden gedaan: Mij, de Springader des levenden waters, hebben zij verlaten, om zichzelven bakken uit te houwen, gebroken bakken, die geen water houden” (Jer. 2:13). Die breuk kan alleen geheeld worden door een Ander, Die Zelf een weg heeft uitgedacht om een in zichzelf verdoemelijke zondaar wederom tot genade te laten komen (Heidelbergse Catechismus). In een weg van geloof en bekering komt er plaats voor het wonder van zalig worden. Dan wordt de christelijke identiteit een zuurdesem dat de organisatie doortrekt.

Aantrekkingskracht

We hebben begrip voor de zoektocht van Driestar educatief. Het goud der eeuwen moet steeds weer tot pasmunt gemaakt worden voor de tijd waarin we leven. Dat vraagt doorleving en doordenking. We begrijpen ook dat de kwalitatief hoogwaardige instelling die de Driestar geworden is, aantrekkingskracht heeft gekregen op mensen die niet (helemaal) achter de christelijke identiteit staan. Maar dit mag niet ten koste gaan van de identiteit. Verzet daarom de oude grenspalen niet! Dan is het hek van de dam. Gods wetten geven duidelijke begrenzingen aan.

We bezochten enige tijd geleden een conferentie over leiderschap die door Driestar educatief georganiseerd werd. Iedereen was welkom. De zaal zat vol directeuren van christelijke scholen. Het pijporgel in deze prachtige ambiance zweeg echter. Massaal psalmgezang bleef achterwege, evenals het gebed en de Schriftlezing. In plaats daarvan werd een tekst van de Spreukendichter aangehaald. „Ter inspiratie!” Waarom liet men de Bron niet stromen? Dit werkt vervreemding van de eigen achterban in de hand! Welke meerwaarde heeft Driestar educatief nog? Steeds meer scholen grazen buiten de wei, op een plaats waar het gras groener lijkt. Hoewel dit in het beeld van Rottier geen probleem lijkt te zijn –ze komen vast wel terug naar de bron– lijkt dit ons geen wenselijke ontwikkeling.

Oproep

Hbo-voorzitter Doekle Terpstra zei onlangs dat de Driestar tot de wereldtop behoort. Dat is een mooi compliment. We zijn daar trots op. Maar als de Driestar zich vervreemdt van haar achterban, wat is dit compliment dan eigenlijk waard? Laat de Driestar –onder de inwachting van Gods zegen– zijn koers heroverwegen!

Johan Flier is directeur-bestuurder van de Stadhouder Willem III-school in Ede, Jan Kuijers is directeur van de Koning Willem-Alexanderschool in Staphorst en Gert van Leeuwen is directeur-bestuurder van drie scholen in Neder-Betuwe. De auteurs schrijven op persoonlijke titel.