Dat zei ds. A. J. Kunz, hervormd predikant te Katwijk aan Zee, vrijdagmiddag in Nijkerk op de jaarlijkse ontmoetingsdag van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk in Nederland met studenten theologie. Het thema van de studie­dag, waar zo’n tachtig studenten op af waren gekomen, was ”Discipelschap en/of discipline”.

Discipelschap behoort tot de kern van de Bijbelse boodschap, volgens ds. Kunz. Het woord betekent niets anders dan leerling of volgeling zijn. Het meest kenmerkende voor het leerling zijn, is volgens ds. Kunz nederigheid. „Discipelschap is een oefening in nederigheid. Christus volgen betekent niet dat we de modder van onze schoenen vegen. Het betekent in de modder gaan staan.”

De navolging krijgt gestalte vanuit het verbond en de doop, stelde de predikant. „Wie gedoopt is, komt daarmee dus op de weg van Christus. Navolging begint niet bij ons, maar bij God. Het heeft te maken met in Zijn dood begraven worden en met Hem op staan in een nieuw leven.”

Er is in onze tijd een aantal bedreigingen voor het navolgen, zoals pluralisme, materialisme en ethisch relativisme, zei ds. Kunz. Vooral over het laatste punt maakt hij zich zorgen als het gaat om de kerk: „Wat is de navolging van Christus als er rondom ethiek toch weer een vrije ruimte ontstaat die mede bepaald wordt door veranderende culturele opvattingen. Navolging en gebod hebben alles met elkaar te maken, zo leer ik van de Duitse theoloog Bonhoeffer.”

Een van de studenten vroeg tijdens het forumgesprek of westerse christenen niet te veel in de comfortzone blijven. Ds. Kunz reageerde door te stellen dat wester­lingen zich niet schuldig moeten voelen dat zij in het Westen geboren zijn. „Er zijn echter wel Bijbelse teksten die dwars zijn. Ik denk dan aan teksten uit de profeten over het doen van recht en gerechtigheid en het ootmoedig wandelen met God. Welke praktische consequenties moeten we daaraan verbinden?”

Dankbaar

Emeritus hoogleraar prof. dr. W. Verboom waarschuwde de zaal dat christenen niet moeten vergeten zich dagelijks te realiseren hoe dankbaar zij moeten zijn dat zij in een veilig land wonen.

Ds. A Verwijs, hervormd predikant te Rockanje en in het verleden werkzaam voor de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) in Colombia, merkte op dat het zijn ervaring was dat kruis dragen in een onveilige situatie in Colombia gemakkelijker is dan in een „gezapig dorp” in Nederland. „Ik voel me eigenlijk beter in een gevaarlijke setting in Colombia dan hier in Nederland. Het is hier veel moeilijker om Christus na te volgen. Er komen via de media zo veel meningen op je af.”

Drs. P. J. Vergunst, algemeen secretaris van de Gereformeerde Bond, sloot zich hierbij aan. „Wij bidden voor christenen in Nigeria, en dat is terecht, maar zij bidden ook voor ons, of wij niet onder de verleidingen van de welvaart bezwijken. Zij zeggen ons dat wij ook in een gevaarlijk gebied leven, heel anders dan in Nigeria, maar niet minder gevaarlijk.”

Ds. C. van Duijn, hervormd predikant te Delft, ging tijdens het forumgesprek in op het karakter van kruis dragen in Nederland. „Kruis dragen in het Westen is niet fysiek, maar intellectueel, bijvoorbeeld als ik ergens word afgeschilderd als iemand die niet na kan denken. Dat kom je ook in de tijd van de Bijbel al tegen, waar christenen van hun om­geving zich moesten bekeren van hun waanzin. Dit soort denken neemt in Nederland toe.”