God laat Zijn kinderen soms gaan in het dal van de schaduwen des doods om hen te bezoeken met grote verdrukking, om Zijn genadegaven in hen te beproeven. Zoals de koning Salomo met het zwaard een onderscheid maakte tussen de ware en de valse moeder, zo maakt het zwaard van de verdrukking onderscheid tussen oprechten en huichelaars.Gelijk een goudsmid het goud in het vuur werpt om te weten of het van een goed gehalte is, werpt ook God soms de Zijnen in het vuur van de verzoeking om de standvastigheid van hun geloof te beproeven. Dit was ook de bedoeling van onze Zaligmaker met betrekking tot de Kananese vrouw. Zij riep met een bevend hart: „Heere, gij Zone Davids, ontferm u mijner.” Maar Hij antwoordde haar streng: „Ik ben niet gezonden dan tot de verloren schapen van het huis van Israël.” De vrouw riep echter: „Heere, help mij!” Hij antwoordde niet op een vertroostende, maar op een bezwarende manier: „Het is niet betamelijk dit brood de honden voor te werpen.” „Ja Heere”, zegt zij, „maar de honden eten toch ook van de brokjes die van de tafel vallen?”

U zult vragen: Waarom valt de Heere haar zo hard? Het is om haar geloof te beproeven, zoals de Heere Zelf getuigt als Hij ten slotte haar verzoek inwilligt. Hij zegt dan: „O vrouw, groot is uw geloof, u geschiede gelijk gij wilt.”

Fr. Elgersma, predikant te Grouw (Fr.) (De herder Israëls, 1670)