Het huis is er nog, aan Southgate Street in het centrum van de stad Gloucester. Het telt drie verdiepingen en is een van de weinige historische gebouwen op deze plek. Het huis is rijk versierd met houtwerk en heeft een vooruitspringende gevel uit 1665. Het verhaal gaat dat er bij de bouw in dat jaar gebruik werd gemaakt van de houten beschoeiing van de Mayflower, het beroemde schip waarmee ruim honderd Engelse en Nederlands kolonisten, de Pilgrim Fathers, in 1620 naar Amerika voeren.

The Bell Inn werd in eerste instantie gebouwd als burgemeestershuis. Later werd het gebruikt als herberg, vervolgens als theehuis, winkel, luxehotel en een sociaal opvanghuis voor minder bedeelden.

Op dit moment is het gebouw –op het uithangbord staat nu Old Bell– bij twee eigenaren in gebruik. Beneden zit het koffiehuis Costa, waar ook ijs en kruidenierswaren worden verhandeld. De bovenverdieping wordt gebruikt als restaurant. Dat heet Tiger’s Eye Fusion Restaurant en men serveert er Aziatische gerechten.

Rechts van de Old Bell is een gedenktegel aangebracht waarop wordt uitgelegd dat hier George Whitefield („evangelical methodist preacher”) werd geboren. Het pand werd voor het laatst gerestaureerd in 1992.

„Ik ben in Gloucester geboren, in de maand december 1714. Mijn vader en moeder hielden The Bell Inn.” Zo begint George Whitefield zijn dagboek te schrijven, op de leeftijd van 26 jaar. Op dat moment preekt hij in Londen al voor grote massa’s mensen.

Het waren niet alleen de drankgelagen die hem in zijn jonge jaren hartzeer bezorgden. Hij leed ook onder het zorgeloze leven van zijn ouders. Met hun kerkelijk meeleven was het karig gesteld. Toen George twee jaar oud was, overleed zijn vader. Zijn moeder bleef met zeven kinderen en de herberg achter, hertrouwde met een ijzerhandelaar, maar dat bezorgde haar weer veel verdriet.

Dit tweede huwelijk liep op een scheiding uit. Haar zoon George zou er later van zeggen „dat God dat ten goede had gekeerd.” Het huwelijk liep wel stuk, „maar de Heere heiligde deze smart voor haar ziel.”

Honderd meter verderop aan Southgate Street staat nog de school die George vanaf zijn twaalfde jaar bezocht, de Old Crypt Schoolroom. Na deze schoolperiode bleek er geen geld te zijn om te gaan studeren, dus ging hij in de herberg van zijn moeder aan het werk. „Hij waste de vaat, maakte kamers schoon, en in één woord, hij werd gedurende ongeveer anderhalf jaar een professionele en gewone kastelein”, schrijft Leen van Valen in zijn biografie over Whitefield, ”Zijn akker was de wereld” (uitg. Groen, Leiden, 1995). „Gods Geest twistte met hem. De Heere was met hem bezig.”

Roeping

In zijn hart ontwaakte een roeping tot het predikambt. Zijn eerste preek hield George Whitefield in de St. Mary de Crypt Church (zo genoemd naar een beroemde crypte onder de kerk), pal naast de Old Crypt Schoolroom aan Southgate Street. Het was dezelfde kerk als waar hij was gedoopt, in dezelfde straat waar hij ook woonde, in The Bell Inn. In die eerste dienst waarin Whitefield voorging, op 27 juni 1736, sprak hij over Prediker 4: „Twee zijn beter dan één.”

Tegenover de kansel (het moet nog steeds dezelfde zijn) van de St. Mary de Crypt Church is een herinneringstekst aangebracht over deze eerste preek van George Whitefield. Het is ook de kerk waar Robert Raiker, de oprichter van de Engelse Sunday School Movement, werd gedoopt. Raiker (1736-1811) ligt in de zuiderkapel van de kerk begraven. De doopvont van Whitefields en Raikers doop staat er ook nog.

Zowel de burgerlijke overheid van Gloucester als de kerkelijke gemeente van de St. Mary de Crypt Church besteedt op dit moment opmerkelijk veel aandacht aan het 300e geboortejaar van George Whitefield. In de drukke Southgate Street prijkt zijn portret op grote informatiepanelen, waar uitbundige teksten wijzen op het grote belang van „our Gloucester Boy.” In de kerk werden onlangs drie avonden belegd om hem te gedenken. En er zijn diensten gehouden waar „zijn verbazingwekkende verhaal” is verteld.