„Hen dopende in de Naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes.”

De hoofdzaak van het Evangelie, duidelijk kenbaar vervat in de woorden van de doop, toont aan Wie God is. „Ik doop u in de Naam”, dat is in aanroeping en op bevel. Eveneens in erkenning en aanroeping van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Ik roep de Vader, de Zoon en de Heilige Geest aan, en betuig over u dat u aangenomen wordt, dat u verhoord wordt.

Dit is de zin van de woorden van de doop. En daar die woorden betuigen dat de Vader God is, almachtig is, aangeroepen moet worden, en tot gemeenschap aan deze eer de Zoon en de Heilige Geest daaraan toegevoegd worden, is het noodzakelijk dat zij gelijke macht hebben. En daar de macht gelijk is, zijn zij wezensgelijk.

Verder staat het vast dat de Vader en de Zoon Christus onderscheiden personen zijn. Daarom wordt ook met de Naam van de Heilige Geest een onderscheiden persoon aangeduid. Want als de Geest alleen maar zou betekenen: de Vader Zelf Die handelt of dingen beweegt, dan zou Christus de Vader tweemaal genoemd hebben. Dat zou het een zinloos hetzelfde zeggen zijn.

Philippus Melanchthon,

theoloog te Wittenberg

(”Loci communes”, 1551)