Ietwat bedremmeld staan Matthijs en Stefan Drolenga uit Groningen op het plein voor het Haagse Centraal Station. Naast hen staat hun vriendje Maikel Issa. Hij is afkomstig uit Syrië. Samen met zijn broertje en zusje zit hij in Groningen op dezelfde school als Matthijs (11) en Stefan (9). De tienjarige Maikel moet terug naar Syrië, vertelt hij. „Mijn ouders zijn hier elf jaar geleden gekomen. Ze moesten vluchten omdat mijn vader gezocht werd door de geheime dienst. Ik ben zelf hier in Nederland geboren.” De gedwongen terugkeer die hem boven het hoofd hangt, maakt Maikel bang. „Ik slaap ’s nachts slecht. Ik spreek bijna geen Arabisch. Als je in Syrië op school iets niet goed doet, word je gelijk geslagen.”

Maikel vertrok vanmorgen al om kwart over zes met de trein uit Groningen, samen met Matthijs, Stefan en tientallen kinderen van basisschool Het Kompas. Om halftien staan ze op het Haagse Centraal Station te wachten tot de demonstratie begint. In optocht gaan ze even later naar het gebouw van de Tweede Kamer. Behalve Groningers lopen ook scholieren van een basisschool in Leiderdorp mee. In beide plaatsen ontstond verzet tegen de plannen van minister Verdonk van Vreemdelingenzaken en Integratie. Vrijdag besloot de bewindsvrouw aan zo’n 250 mensen een verblijfsvergunning te geven. De overige ruim 9000 ’schrijnende gevallen’ die in aanmerking wilden komen voor de generaalpardonregeling, hadden het nakijken. Tot woede van de scholieren, die het al voor zich zien dat een aantal van hun klasgenootjes moet vertrekken.

In een lange sliert lopen de demonstranten van het Centraal Station naar het plein achter het parlementsgebouw. De meegebrachte fluitjes worden enthousiast gebruikt. Het is een oorverdovende herrie in de smalle straatjes van de hofstad. Achter de ramen van kantoren gaan gordijnen aan de kant. Mensen kijken nieuwsgierig naar de rustverstoorders buiten. Spandoeken lijken de woede van de menigte haast uit te schreeuwen. ”Minister waar bent u mee bezig? Medemensen opjagen? WO II is al 59 jaar voorbij!”

Centraal in de demonstratie lijkt de „harteloosheid” van het asielbeleid te staan. Demonstranten hebben rode pluchen hartjes in de hand. „Dit asielbeleid is harteloos”, licht demonstrant Peter Noyon (47) toe. De Leiderdorper zegt zich al lange tijd te verwonderen over „de manier waarop de Nederlandse overheid omgaat met deze mensen. Deze groep is goed geïntegreerd, sommigen wonen hier al meer dan tien jaar en veel van hun kinderen spreken niet de taal van het land van herkomst. Het is volstrekt inhumaan om deze groep terug te sturen.”

Rond tien uur mag een klein deel van de demonstranten naar binnen bij het parlementsgebouw. Daar wachten leden van de vaste kamercommissie voor justitie hen op. „Wat als een plaatselijke demonstratie is begonnen, is inmiddels uitgegroeid tot een landelijk gedragen protest”, zegt woordvoerster Ylon de Waard van de Leiderdorpse actiegroep. „Dit is een keerpunt, het gesol met asielzoekers kan zo niet doorgaan.”

Voorzitter Pater (CDA) van de kamercommissie neemt een petitie en honderden handtekeningen in ontvangst. Toezeggingen kan ze echter niet doen. Dat geldt ook voor ChristenUnie-kamerlid Huizinga. „Het terugsturen houdt de mensen heel erg bezig. Ik vind zelf ook dat minister Verdonk wel wat ruimhartiger te werk had mogen gaan. Maar of deze demonstratie het beleid nog kan beïnvloeden? Ik vraag het me af.”