Brown werd in 1983 voor het eerst in het Lagerhuis gekozen en diende van 1997 tot 2007 als minister van Financiën. In 2007 volgde hij Tony Blair op als premier, maar in 2010 verloor hij de verkiezingen van de Conservatieve Partij onder leiding van de huidige premier, David Cameron. Hij wordt gezien als de beste minister van Financiën die de Britten na de Tweede Wereldoorlog hebben gekend. Zijn beslissing om de Bank of England onafhankelijk van de politiek te maken en de rentestand te laten bepalen was volgens economen de grondslag voor een periode van stabiele groei van de Britse economie en lage werkloosheid.

Als premier was Brown minder succesvol. Hij werd vanaf 2008 geconfronteerd met de financiële crisis, waardoor het Verenigd Koninkrijk in een recessie raakte en het begrotingstekort opliep. De prijzen van voedsel en energie stegen en de waarde van het Britse pond nam flink af. Ook werd hem kwalijk genomen dat hij het Verdrag van Lissabon, dat de EU moderniseerde, ratificeerde zonder eerst een referendum te organiseren.

De in Glasgow geboren Brown speelde een belangrijke rol in de campagne voor het Schotse referendum over onafhankelijkheid. Mede dankzij zijn pleidooien koos een meerderheid van de Schotten in september uiteindelijk toch voor behoud van de unie met Groot-Brittannië.