Brown, een achttienjarige zwarte jongen, werd in augustus doodgeschoten door de blanke Wilson. Volgens Crump en zijn collega Anthony Gray, was vooraf duidelijk wat de uitkomst zou zijn. „De uitkomst zou een afspiegeling zijn van het bewijs dat werd aangeleverd.” Als voorbeeld noemde Crump de verklaring van Wilson, die volgens hem niet strookt met de werkelijkheid. „Hij had een kruisverhoor moeten krijgen.”

Het bewijs werd aangeleverd door de openbaar aanklager en de politie, die volgens Crump banden met elkaar hebben. „Een eerstejaars-rechtenstudent had beter werk geleverd dan deze aanklager”, aldus Crump. Vandaar dat er volgens de advocaten een speciale aanklager op de zaak had moeten worden gezet.

Dat geldt volgens hem niet alleen in deze zaak, maar in alle gevallen waarbij een (meestal blanke) agent „iemand uit onze gemeenschap doodschiet”. „De erfenis van Michael Brown zou niet moeten zijn dat er een hoop herrie wordt gemaakt, maar dat er iets verandert.” De advocaten willen bijvoorbeeld zien dat alle agenten camera’s dragen, zodat bij een incident de beelden kunnen worden gepubliceerd en „iedereen kan zien wat er gebeurde”.

Anderzijds is er veel informatie uit het dossier waarop de jury zich baseerde juist openbaar gemaakt. Zo zijn getuigenverklaringen te lezen en is bijvoorbeeld te zien welke - zeer kleine - verwondingen Wilson overhield aan de confrontatie met de tiener. „Iedereen kan zijn eigen conclusies trekken, ik ga niet te veel op het bewijs in”, zei Gray.

De persconferentie waar de advocaten hun onvrede uitten, werd overigens verstoord door iemand in de zaal. Na geschreeuw werd hij uit de zaal gezet.