Onlangs sprak CDA-leider Buma op een congres van zijn partij in Alkmaar. In de zestiende eeuw werd daar strijd geleverd, toen de watergeuzen de stad bevrijdden van de Spanjaarden. „De mannen en vrouwen in Alkmaar wisten precies waarvoor zij streden”, zo zei Buma. „Maar weten wij het vandaag nog?”

Een indringende vraag, vooral als je als evangelist in Alkmaar werkt. Uiteraard beantwoordde Buma zijn vraag vanuit politiek oogpunt. Maar laten we deze vraag op onszelf betrekken. Weten we als volk waar de strijd destijds om ging? En weten wij als reformatorische christenen waar het om gaat in het licht van de vrijheid waarin we mogen leven?

In Alkmaar werden vorig jaar drie kerken van de Protestantse Kerk in Nederland gesloten. Ik vrees dat er nog maar weinig mensen het juiste antwoord op Buma’s vraag kunnen geven. Het tekent de geestelijke nood in ons land. Maar het geeft ook de noodzaak aan om onze taak te verstaan in het doorgeven van de Boodschap van Gods Woord.

Kentering

Hier ligt een opdracht voor ons als reformatorische christenen, die nog weten waarom het gaat. Het woord ”nog” geeft aan dat het weleens anders zou kunnen worden. Dat brengt ons bij de nood in eigen kring. Wellicht weten we nog waarom het gaat, maar doen we daar ook wat mee?

Evangelisten signaleren hier en daar de vege tekenen van een kentering. Jaren geleden was er nog een behoorlijke opkomst als ze op gemeenteavonden spraken. Dat laat nu weleens te wensen over. Bij folderacties kwam er een bus vol jongeren naar de posten om samen een zaterdag folders te verspreiden. Nu kost het soms moeite twee auto’s vol te krijgen; ook uit heel grote gemeenten. Tegenwoordig worden onze evangelisatiefolders soms al via de reguliere folderverspreiding bezorgd. De Boodschap uit Gods Woord, „Komt, koopt zonder geld”, tussen de aanbiedingen van supermarkten en bouwmarkten!

Hoe staan we als christenen in de cultuur van onze tijd? Een veelgestelde vraag, die uiteraard ook alles met evangelisatie heeft te maken. We moeten de vraag stellen hoe we als gemeenten in de huidige samenleving onze taak uitvoeren.

Bezinning en toerusting is nodig, te beginnen vanaf de kansels en in de kerkenraadskamers en niet te vergeten de binnenkamer. We moeten nadenken over hoe we als gemeenten staan in de veranderende samenleving, waarin alle vanzelfsprekendheid is weggevallen. Hoe we kunnen ”volharden in de leer”, maar ook hoe we staan in deze wereld.

In de huidige wereld gaat het vaak niet meer om vragen over de leer aangaande de Persoon en het werk van Jezus Christus, maar meer om vragen vanuit een agnostische wereldbeschouwing, zoals: Wie is God? Hoe kunnen we weten dat Hij geen product is van menselijke fantasie? Waarom geloven wij in God?

Isolement

Ook het isolement dient ter sprake te komen, in de verhouding tot de taak om uit te gaan in de wereld. Hoe gaan we om in de contacten met mensen ”buiten de kerk”? Hoe zoeken we die contacten? Hoe verloopt het proces als de Heere mensen op een ”verdere weg” brengt en binnen onze evangelisatieposten en de gemeente een plaats geeft?

Hoe functioneert onder ons de veelgebruikte uitspraak van Groen van Prinsterer: „In het isolement ligt onze kracht”? Hij bedoelde daar zeker niet mee –wat velen er wel van maakten– dat wij ons moeten terugtrekken in eigen kring. Hij geeft dit zelf aan in zijn boek ”Ongeloof en revolutie”: „Het geloof overwint de wereld. Om de wereld te overwinnen is het nodig vooraf in eigen gemoed de overleggingen terneer te 
werpen, en alle hoogte, die zich verheft tegen de kennis Gods, en alle gedachten gevangen te leiden tot de gehoorzaamheid van Christus.”

Ieder die dat leert kennen, komt in het isolement. Dat hoef je niet te zoeken, dat is het werk van Gods Geest in harten van ware christenen. Iemand heeft gezegd: Echte bewogenheid met de wereld en niet gelijkvormig zijn aan de wereld, horen bij elkaar. Wie zich boven de wereld verheft, onderscheidt zich wel uiterlijk van de wereld, maar is er innerlijk aan gelijk.

Apologetiek

Het is van groot belang bezig te zijn met de vraag hoe we het ambt aller gelovigen zien en welke nadruk we hierop willen leggen in de prediking en in de toerusting van gemeenteleden. Zij staan in de werkelijkheid van alle dag. Het staan als een kleine minderheid in een vijandige cultuur sluit niet uit dat er ook wegen worden gezocht om mensen in de persoonlijke omgang de boodschap van de Bijbel door te geven en hierbij iets over de beleving van het christelijke geloof door te geven.

Daarbij hoort ook de vraag of we willen en kunnen investeren in de apologetiek binnen de huidige cultuur. De apologetiek van de vroegchristelijke kerk kan niet altijd de vragen beantwoorden van deze tijd, omdat we leven in een postchristelijk tijdperk. Ook hierover zal er voortdurende bezinning moeten zijn.

Ten slotte is de bewogenheid met de wereld een zaak van het hart. De vernieuwing door Gods Geest, Die in harten van mensen het geloof in de Heere Jezus Christus werkt. Dat maakt afhankelijk, niet alleen op zondag, maar ook doordeweeks. Dan hebben we dagelijks het gebed nodig: „O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk.”

De auteur is binnen de Gereformeerde Gemeenten evangelist in Alkmaar en landelijk toeruster voor het evangelisatiewerk.