„Een krachtig gebed van de rechtvaardige vermag veel. Elia was een mens van gelijke bewegingen als wij; en hij bad een gebed, dat het niet zou regenen; en het regende niet op de aarde in drie jaren en zes maanden. En hij bad wederom, en de hemel gaf regen, en de aarde bracht haar vrucht voort.”

„Zo deed Elia”, zegt de apostel, „doe gij ook zo, verstrooide Joden. U gelooft het Woord Gods; wij weten dat u het gelooft, u hebt het gelezen.”

En gij, christen, u hebt ook het Oude Testament, dat is in geen hoek geschied. Doe ook zo, als u vervolgd wordt, in benauwdheid en in honger bent. Daar waren pestilentiën, zij hadden honger, naaktheid en gebrek en gebrek aan alles. Ziet u wel, zegt de apostel, dat alles als het ware versterft zo u niet gaat bidden? Een krachtig gebed van de rechtvaardige vermag veel.

Maar zijn wij dan een Elia? Zowel de vromen kregen de Geest der genade en der gebeden als de profeten. Bovendien, wat maakt u dan van Elia? Meent u dat hij een engel of een god was? Elia was een mens van gelijke bewegingen als wij. Hij was een mens, en wat is een mens? Een gering wormpje, hij draagt de adem in zijn neus, hij is stof. Van nature was hij niet beter dan u en ik; hij was een kind des toorns, en hij had een goddeloze natuur. Heeft hij het profetisch ambt gekregen en is hij door genade tot de Heere gebracht, het is genade. Hij kreeg de Geest, maar het was genade. Hij heeft het profetisch ambt gekregen, maar het was verkregen. Als hij al genade had, was hij nog tegelijk zondig!

B. Smijtegelt, predikant te Middelburg (”Een woord op zijn tijd”, 1761)