„Ik hoop echt op een eerlijke overeenkomst”, zegt Ahoora Rostamian, een 30-jarige financieel ingenieur uit Isfahan, per telefoon. „Het is zowel economisch als politiek gezien belangrijk. Bijna alle sectoren in de industrie hebben te maken met de sancties. De bevolking, niet de regering betaalt de prijs daarvan”, zegt hij.

Vanuit de hoofdstad Teheran zegt Mohammed Shirkavand –die verwacht dat de overeenkomst voor het ultimatum van 24 november getekend wordt– dat een deal de spanningen vermindert en westerlingen de mogelijkheid geeft om het echte Iran te leren kennen. „Iran heeft zich ontwikkeld, zelfs onder het strenge sanctieregime. Maar als er een overeenkomst komt, zal de situatie veel beter worden”, zegt hij.

Adnan Tabarabai, een analist uit Berlijn die geregeld naar Iran reist, zegt dat de Iraniërs „inderdaad erg hoopvol” zijn. „Ik zie brede steun voor en vertrouwen in de Iraanse hoofdonderhandelaar Javad Zarif onder het volk. Hij zou weleens de populairste politicus in Iran kunnen zijn.”

Iran en de P5+1 (de VS, Groot-Brittannië, Frankrijk, Rusland, China en Duitsland), begonnen op 18 november aan een ronde ontmoetingen in Wenen. Die serie besprekingen moet aanstaande maandag beklonken worden met een deal. Alle betrokken partijen stellen dat een alomvattende overeenkomst mogelijk is voor de zelfopgelegde deadline. Maar drie dagen van besprekingen in Oman, vorige week, werden afgerond zonder dat er een doorbraak was.

„Het Iraanse team ging terug naar Teheran met nieuwe ideeën uit Oman en kan daar in Wenen op reageren”, zegt Kelsey Davenport, directeur non-proliferatiebeleid bij de Arms Control Association in Washington. „We hebben nog even te gaan, en dat is een hele tijd op de diplomatieke klok.”

De details van de gesprekken worden geheim gehouden. Maar uit uitgelekte reacties in de pers kan geconcludeerd worden dat de onderhandelingen vooral moeizaam gaan waar het gaat over de omvang en de reikwijdte van het Iraanse uraniumverrijkingsprogramma, en de voorwaarden voor het verlichten van sancties.