Opportunity wacht dorre vlakte
De tweede Amerikaanse robot Opportunity komt zondagochtend om 06.00 uur (Nederlandse tijd) aan op een kale vlakte op Mars. Dat wil zeggen, als de hitteschilden het houden, de remraketten op het juiste moment worden ontstoken en als de airbags de val breken.
De taken van de robot zijn dezelfde als die van de tweelingbroer Spirit, die drie weken geleden op de rode planeet aankwam - zoeken naar aanwijzingen dat leven eens mogelijk was op de buurplaneet van de aarde.
Opportunity, 1,6 meter lang en onder meer uitgerust met een 1,5 meter lange cameramast, moet landen in de vlakte Meridiani, in de buurt van de evenaar. De droge en woestijnachtige vlakte is vooral uitgekozen vanwege de aanwezigheid van het mineraal hematiet. Opportunity moet met zijn wetenschappelijke instrumenten uitvinden waarom het materiaal, dat op aarde vooral wordt gevonden op plaatsen met stromend water, ook in deze dorre streek voorkomt.
„Er zijn vijf of zes hypotheses, maar geen van alle is erg overtuigend”, aldus wetenschappelijk coördinator John Grant van het project. De metingen van van de NASA-robot moeten uitsluitsel geven. Als Opportunity naast hematiet bijvoorbeeld ook de stof magnetiet vindt, dan is de kans dat water eens een rol speelde, erg klein.
Er is echter nog een tweede reden waarom Meridiani is uitgekozen als landingsplaats. Als de aannames kloppen, is het er nog vlakker dan de Gusev-krater waarin de Spirit drie weken geleden neerkwam. Maar een landschap zonder scherpe kliffen, diepe kraters en andere obstakels biedt precies de goede voorwaarden voor een veilige landing van de zeswielige wagen.
Wetenschappers bekeken de afgelopen jaren meer dan 10.000 foto’s van Mars om de juiste landingsplaats te vinden. Een optie was de Mariner Vallei van 250 kilometer lang en bijna 7 kilometer diep. Deze gapende wond in het Marsoppervlak, waar de Grand Canyon vele malen in past, zou spectaculairdere beelden opleveren, maar is te riskant voor de robot. „De lander zou stuk gebarsten zijn”, aldus medewerkster Marion Anderson, die de vlucht voorbereidde.
Toch zitten er ook voordelen aan zulke ruige landingsplekken. Betrokkenen wijzen bijvoorbeeld op vulkanen zoals de Apollinaris Patera. Dit gevaarte rijst 5 kilometer uit boven het omringende landschap. Vulkanen vormden met hun lavastromen mogelijk eens vruchtbare voedingsbodems voor leven.
Volgens NASA-medewerker Tracy Gregg moet het mogelijk zijn om op de huidige risicovolle landingswijze ook bij zulke gevaartes te landen. „Als beide landers overleven, dan zet dat de deuren wijd open voor toekomstige missies naar meer spectaculaire gebieden”, zei zij tegen de Britse omroep BBC.