„Een krachtig gebed van de rechtvaardige vermag veel. Elia was een mens van gelijke bewegingen als wij; en hij bad een gebed, dat het niet zou regenen; en het regende niet op de aarde in drie jaren en zes maanden. En hij bad wederom, en de hemel gaf regen, en de aarde bracht haar vrucht voort.”

Elia was een inwoner van Gilead (1 Koningen 17). Zijn naam betekende: de Heere is mijn Sterkte. Wat vermocht Elia niet! Ziet u hem op de berg, waar vijftig mannen met hun hoofdman kwamen, die hem zelfverzekerd aansprak en zei: „Man Gods, kom af.” „Ben ik dan een man Gods”, zei hij, „zo bid ik dat het vuur uit de hemel neerdale en u en uw vijftigen vertere!” De laatste hoofdman met zijn soldaten kwam kruipen als een worm en zei: „Laat mijn ziel dierbaar zijn in uw ogen.” En dan moet u hem zien op de berg Karmel. Daar staat hij tussen 800 goddeloze profeten die hun traktement van Izebel hadden, en hij zei: „Kom, laat ons eens zien wie er God is, uw of mijn God; bouw een altaar en laat ons daarop offeren; en die God, Die door vuur zal antwoorden, zal God zijn.” Daar schreeuwden zij, zij sneden zich met messen, maar er was geen antwoorder. Toen zij heel de dag beziggeweest waren, viel Elia op zijn knieën en hij zei: „Heere, antwoord mij toch door vuur, opdat het geheel Israël weet dat Gij God zijt en ik Uw knecht ben.” God deed het: Hij verteerde het offer door het vuur, zodat geheel Israël op zijn aangezicht viel en zei: „De Heere is God, de Heere is God!”

B. Smijtegelt, predikant te Middelburg

(”Een woord op zijn tijd”, 1761)