Het project kwam vorige maand gereed. Rondom de school is alles onherkenbaar veranderd. Vier jaar geleden werd de basisschool met 208 leerlingen compleet verbouwd. De toegangsweg, vaak een modderpoel, kreeg een betonverharding en de gemeente plaatste extra lantaarnpalen. Ook de schoolomgeving kwam aan de beurt. Speeltoestellen waren verouderd, net als de inrichting van het plein en de tuin.

Het schoolbestuur kocht een stuk weiland om dat bij het terrein te trekken. De gemeente Staphorst zegde 50.000 euro toe voor het opnieuw betegelen van het plein en voor de aanschaf van speeltoestellen. Meer subsidie zat er volgens de gemeente niet in.

„Op een ouderavond heb ik toen gevraagd of er vrijwilligers waren die de handen uit de mouwen konden steken. We wilden alles in samenhang doen, dus tuin, weiland, plein en toestellen in één keer aanpakken. Tien­tallen vingers gingen de lucht in”, herinnert schooldirecteur Bart Hoeve zich. „En dat was boven verwachting.”

Verbondenheid

Zeventig vrijwilligers en vijf vrijwilligerscoördinatoren verklaarden zich bereid de klus te klaren. Het karwei zou uiteindelijk twee jaar duren, maar dat wisten de werkers toen nog niet.

„Ik ben best trots op dat enthousiasme”, zegt de schooldirecteur. „We hebben 1 ton uitgespaard. Als zo veel mensen samen de schouders onder zo’n project zetten, zorgt dit ook voor een sfeer van verbondenheid in de school. Kinderen zien dat je samen een monsterklus kunt klaren. Opvoedkundig is dit van belang geweest. Onze premier heeft het over de participatiesamenleving. Wij hebben in Staphorst laten zien hoe die eruit kan zien.”

Leger

Wat volgde was een bijzondere tijd. Op zaterdagen en in de vakanties was een leger van vrijwilligers bezig op het plein en in de tuin. Vaak stond de ploeg al om 8.00 uur klaar. Het was keihard werken voor nop. De school zorgde voor goed gevulde snert met worst.

Niet zelden stonden directeur Hoeve en zijn vrouw, die naast de school wonen, op zaterdagochtend soep of snert te koken of koffie te schenken. Ook verleenden ze hand-en-spandiensten. Een bakkerij in de buurt stelde elke keer broodjes beschikbaar. De directeur hoefde de bestelling maar door te geven of het gevraagde stond klaar. Allemaal voor niets, en dat twee jaar lang.

„Als er wat moest gebeuren, zorgde ik ervoor dat er voldoende vrijwilligers waren voor de klus’, vertelt Erik Nobel, vader van twee leerlingen en een van de vijf coördinatoren van het vrijwilligers­leger. „Ik ben afkomstig van de Zuid-Hollandse eilanden, mijn vrouw komt hiervandaan. Ik vond het fantastisch om met al deze mensen aan deze klus te werken. Dat gaf een heel goed gevoel. Het was ook erg gezellig. We gingen steeds met plezier aan de slag. Voor mij was het een goede manier om hier in te burgeren.”

Nobel zorgde voor de juiste handen bij de juiste klus. De andere vier coördinatoren waren verantwoordelijk voor de tuin, de bouw en de bestrating. Regel­matig kregen ze het voor elkaar dat plaatselijke bedrijven shovels of andere machines gratis ter beschikking stelden voor het werk rond de school.

Speeljungle

Al met al zijn de 70 vrijwilligers dik 1800 uur bezig geweest om de omgeving van de school onherkenbaar te veranderen. De tuin is aangelegd en het enorme plein betegeld.

De vrijwilligers plaatsten samen met een erkend bedrijf speel­toestellen en legden zo een speeljungle aan. De noeste werkers transformeerden het stuk weiland tot een natuurlijke speelomgeving met toestellen, hekken, stenen en kuilen en renoveerden de fietsenstalling.

„De school en de omgeving zijn nu een plaatje. We zijn daar dankbaar voor”, zegt Hoeve. „Dat ouders meehelpen op de school van hun kinderen is misschien niet zo bijzonder, maar op deze schaal is het uniek. Dat weet ik zeker.”

De klus is geklaard. De zeventig vrijwilligers hebben rust. Het werk zorgde voor verbondenheid in school en daarbuiten. Nobel: „Als we elkaar als vrijwilligers treffen bij het schoolplein, kijken we elkaar aan en denken: Dat hebben we toch maar mooi gefikst.”