Met een zwarte, linksgestuurde Rolls-Royce uit 1957, kenteken AA-58, komt het paar om kwart over tien bij de Beurs van Berlage aan. De kapel van de Koninklijke Luchtmacht speelt de mars ”Prins van Oranje”. Het publiek zwaait uitbundig met vlaggetjes.

Applaus klinkt als het paar de Goederenbeurszaal binnenkomt. Het ruikt er sterk naar hyacinten. Het zijn er tientallen. Máxima schijnt te houden van bloemen met „romantische en gulle tinten.” Daar hebben de bloemisten rekening mee gehouden.

Het podium waar het paar op zit, is slechts 15 centimeter hoog. Hoger mocht niet van het hof. Familie en vrienden zitten dichtbij en kunnen alles goed zien. De overigen van de 600 genodigden uit alle delen van het koninkrijk zien het paar op de rug. Maar zij kunnen zeggen dat ze bij deze historische gebeurtenis waren.

Burgemeester J. Cohen van Amsterdam mag als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand het huwelijk sluiten. Hij is nog maar een jaar in functie. In het Spaans, het Engels en het Nederlands verwelkomt hij alle gasten. Voor alle duidelijkheid zegt hij dat ”yes” en ”si” in het Nederlands klinkt als ”ja”. „Het meest belangrijke onderdeel hoeft u dan niet te missen.”

Cohen memoreert dat dit bijzondere huwelijk niet alleen een persoonlijke maar zeker ook een publieke gebeurtenis is. „De bruidegom is gewend aan een leven in de publiciteit. De bruid gaat door dit huwelijk een verbintenis met een heel land aan. Ik hoop dat u de precaire balans tussen het persoonlijke en het publieke leven zult vinden. Die mate van slagen is niet alleen voor uzelf maar voor het hele volk van betekenis.”

In warme woorden richt Cohen zich tot Máxima. „Prinses worden lijkt voor oppervlakkige beschouwers iets uit sprookjes. Maar het kent pijnlijke beperkingen, ook vandaag.” De burgemeester doelt op de verplichte afwezigheid van de ouders van de bruid. Cohen refereert instemmend aan de woorden die Máxima tijdens het kennismakingsbezoek aan de hoofdstad schreef in het gastenboek van de Hollandse Schouwburg: „Laat de 21e eeuw er één worden van vergeven maar niet vergeten.”

De burgemeester veroorlooft zich ook wat staatkundige vrijheden. Hij spreekt de hoop uit dat Máxima zich in haar eigen tempo „en niet met het tempo van de gouden koets”, kan voortbewegen. „De echtgenote van de toekomstige koning moet de vrijheid krijgen om haar vleugels uit te slaan. Met de slogan van een onderwijscampagne zeg ik: Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid.”

Even voor halfelf volgt het grote moment. Het jawoord van de kroonprins en Máxima klinkt helder en duidelijk. Met een zakdoek dept zij haar tranen. Ook prins Bernhard houdt het niet droog. Cohen citeert een Argentijns gedicht. „Liefde laat de ogen stralen, de lippen zingen en de voeten dansen. Jullie gaan nu samen een nieuwe levensfase in. Moge jullie veel geluk ten deel vallen.”

Het tekenen van de akte gaat wat moeilijk met een trouwjurk met een spectaculaire sleep van 5 meter. Maar kan Máxima niet naar de tafel komen, dan komt de tafel naar Máxima toe. Twee boden van de gemeente Amsterdam pakken de tafel beet en schuiven haar een meter op. Het werkt. Het schijnt dat Máxima eerder deze week de medewerkers van de Beurs de slappe lach bezorgde door met een reep gordijn achter zich aan te oefenen.

Als eerste getuigen zetten koningin Beatrix en haar zoon Constantijn hun handtekeningen. Máxima heeft haar schoonmoeder als getuige gevraagd uit waardering voor de manier waarop zij haar tot steun is geweest. De Koningin zet haar handtekening in het trouwboekje dat speciaal voor de gelegenheid is gemaakt. Alle paren die vandaag in Amsterdam trouwen, krijgen een dergelijk boekje.

Vervolgens zetten mevrouw Marcela Cerruti, een peettante van de bruid, commissaris van de Koningin in Noord-Brabant Houben, Maxima’s broer Martín en een jaargenoot en schaatsvriend van de kroonprins, Marc ter Haar, als getuigen hun handtekeningen. Ter Haars zoontje Floris is een van de bruidskinderen.

Burgemeester Cohen sluit na een krap halfuur de ceremonie. „U gaat nu van de koopman naar de dominee. U weet beiden hoe die innige band tussen die twee ons land heeft grootgemaakt. Ik wens u een lang en liefdevol leven samen.”