Staatsbezoeken zijn hoogtepunten. Dat geldt in het bijzonder als de Nederlandse koning een andere monarchie bezoekt. Een ontmoeting met een koning, koningin of keizer heeft meer uitstraling dan een bezoek aan een president.

Waar dat in zit? In traditie, stijl, historie, ceremonie. Een president maakt een gaatje vrij in zijn overvolle –meestal politiek gekleurde– agenda, terwijl een monarch een soortgenoot ontvangt die veelal op dezelfde manier denkt en een gelijkwaardige positie in het staatsbestel heeft.

In Japan ging het daarbij bovendien om de oudste monarchie op aarde – althans, dat wordt breed zo gezien, maar er zijn ook kenners die Denemarken die eer geven. Hoe het ook zij, al eeuwen zitten er keizers op de troon van ”het land van de rijzende zon”. Ver voor het jaar nul wordt er al gesproken van keizers, al is niet duidelijk of het dan over mythische figuren gaat.

Koning Willem-Alexander genoot merkbaar van het bezoek aan Japan. Een land waar hij al vaak is geweest; ook door de hechte vriendschap met kroonprins Naruhito van Japan en diens vrouw Masako.

In Japan was veel aandacht voor die onderdelen van het programma waaraan prinses Masako deelnam. Dat was nieuws in Japan omdat de prinses, die lijdt aan depressies, de laatste jaren slechts bij hoge uitzondering in het openbaar verschijnt.

In Japan liet de Nederlandse koning duidelijk zien wat hij voor ogen heeft met zijn staatsbezoeken: handel en contacten verbeteren. In het programma was veel ruimte gemaakt voor het promoten van Nederlandse producten en bedrijven. Het accent lag daarbij op windenergie, de agrarische sector en de ouderen(thuis)zorg.

Na drie dagen Japan (29-31 oktober) en een paar rustdagen arriveerden de koning en koningin vanmorgen in Zuid-Korea voor een tweedaags staatsbezoek.