Kijk maar eens goed naar de 21-jarige Sukur, zijn jonge vrouw Sumi (18) en hun vijf maanden oude kindje Sazal. Dat deed ik ook toen ik de pikdonkere ruimte binnenstapte waarin ze wonen. Stoelen of een tafel staan er niet, zelfs een bed is afwezig. Ik vroeg hun waar ze sliepen, en toen wees Sumi naar de grond: de vloer van aangestampte aarde, waar smoezelige kleden kennelijk moeten dienen als matras – of zijn het lakens tegen de muggen?

Elektriciteit hebben ze niet, veel te duur. Dus zodra het donker wordt, geeft enkel een olielampje nog wat licht. Een plek om te koken is er evenmin – dit hok heeft geen stookplaats met een opening in het dak voor de rook. Sukur en Sumi kopen hun dagelijkse portie rijst noodgedwongen op straat. En voor dat beschimmelde een­kamerhok moeten ze ook nog huur betalen (zo’n 700 taka, 
7 euro, per maand)!

Toen ik het terrein opliep waar Sukur en Sumi wonen, werd me algauw duidelijk dat ik niet in een aangeharkte Vinex-wijk terecht was gekomen. „Oh, je gaat naar de ”railway-colony” (kolonie bij het centraal station)”, merkte iemand op, en hij zei het met verbazing: wat ik dáár nu te zoeken had? Die vraag ging steeds meer klemmen naarmate ik dichterbij kwam. Tussen de honderden optrekjes van steen, golfplaat en planken was het een smeerboel van jewelste: plassen en modderpaadjes maakten dat je er enkel met grote sprongen je weg kunt vinden – vuilnis was al helemaal niet te ontwijken.

Lees hier de rest van het verhaal van Sukur en Sumi.

Vandaag start onze lezersactie, waarvan de opbrengst bestemd is voor de allerarmsten in Bangladesh. Ruim 300.000 euro zijn de kosten van een drietal projecten die we via Woord en Daad hebben geselecteerd. Alle drie hebben ze iets met onderwijs van doen, want wij vinden dat armen pas echt zijn geholpen als ze zelfstandig verder kunnen en hun hand niet meer hoeven op te houden. Daarmee geven we hun hun waardigheid als schepsel van God terug.

RD-actie is ook actief op Facebook en Twitter.

Doneren voor de RD-actie kan hier.