Wanneer de oceaan 3 graden opwarmt, zullen de vissen de tropische zee verlaten en elders hun toevlucht zoeken. Een berichtje van een week geleden.

Wetenschappers zijn het erover eens dat een deel van onze hitte in de oceanen verdwijnt. Dat houdt de stijging van oppervlaktetemperaturen enigszins tegen, maar er verdwijnt meer hitte in het water dan tot nu toe gedacht. Bij 3 graden verhoging is voor het menselijk lichaam meestal een medicijn. Drie graden opwarming van de oceaan zou een ecologische ramp betekenen voor allen die in de tropische gebieden leven van visvangst. Daar is geen pilletje voor.

God schiep „de zee en al wat daar in is.” Het water van de schepping wemelde van leven. Maar de afbraak van de schepping zal zo kunnen verlopen dat op sommige plekken de zee leeg zal worden.

Struisvogelpolitiek

Het is weer een signaal dat we in een gevaarlijke situatie leven. Wie nu nog beweert dat de opwarming van aarde en oceaan niet door menselijk handelen wordt beïnvloed, pleegt struisvogelpolitiek. Wie dit soort berichten als bangmakerij bestempelt, speelt vals spel.

Intussen debatteert de Kamer met de overheid over de Europese klimaatonderhandelingen eind deze maand. Het kabinet wil dat de afspraak om voor het jaar 2030 30 procent te besparen, wordt bijgesteld naar 25 procent. In plaats van ten minste 40 procent reductie van CO2, wil het kabinet pleiten voor maximaal 40 procent.

Daar is een groot deel van de Tweede Kamer het niet mee eens. Mijns inziens volkomen terecht. Van Nederland als gidsland mogen we wat anders verwachten. Ambitie. En een besef van urgentie.

Kunstwerk

Wij houden er een levensstijl op na die er nog steeds van uitgaat dat de aarde een oneindig reservoir is waar wij vrijelijk over beschikken. Dat is de aarde niet.

Leven is leven met grenzen op een aarde met grenzen. Wie dat niet beseft sloopt het bestaan. Bovendien is de aarde niet van ons. We komen er op en mogen er een tijdje leven. We zijn kinderen op de enige bewoonbare planeet van het universum. Water, dampkring, bomen en planten, dieren, het is een betoverde planeet, ragfijn en tegelijkertijd fragiel. De aarde wacht ons op en maakt ons leven mogelijk. We laten de aarde weer achter voor toekomstige bewoners.

Of schepen we die op met ons afval? Met onze verwoesting? Zijn wij de generaties die het kunstwerk uit Gods hand platslaan? Laten wij oceanen achter met een plastic soep die leven verstikt? En een aarde die weer woest en ledig is geworden? We kunnen niet een wereld scheppen. We kunnen er wel een vernietigen.

Netvlies

Morgen is het Michazondag. Die dag staan duizenden kerken wereldwijd stil bij „goed en recht doen.” Dit jaar is het thema ”Heel de schepping.”

In Leerdam roepen de kerken van de Protestantse Kerk de kerkgangers ertoe op de auto te laten staan en massaal lopend of per fiets naar de kerk te gaan. Een goede actie, die stimuleert om nog veel meer van dit soort acties te voeren. We zullen het van burger­initiatief moeten hebben en het is goed dat kerken daarin meedoen. Verbeter de wereld en begin bij jezelf. Gelukkig is duurzaamheid een thema dat op het netvlies van steeds meer mensen komt.

Dat laat onverlet dat politici geroepen zijn hun eigen verantwoordelijkheid te nemen. Politiek begint bij respect en eerbied. Respect voor mensen. Respect voor menselijke samenlevingsvormen. Respect voor de natuur.

Politiek schept het goede niet. Het goede is er eerder dan de politiek. Politiek dient om het goede te beschermen en het kwade te weerstaan.

De strijd tegen 3 graden opwarming van de oceaan begint vandaag. Morgen is te laat.

De auteur is scriba van de generale synode van de Protestantse Kerk in Nederland.