Op een kastje in zijn appartement in Ede staat een foto van zijn vrouw, die eerder dit jaar overleed ten gevolge van een herseninfarct. „Ze had de foto zelf uitgezocht. Het portret laat haar zien zoals ze vroeger was.”

Ds. Biesbroek pakt de trouwfoto erbij. „Ik mis haar elke dag”, zegt de 87-jarige predikant, die wat moeite heeft met horen maar verder goed gezond is en nog autorijdt.

Hij haalt een uitspraak van zijn vrouw aan. „Als de kinderen ruzie maakten, zei ze tegen hen: „Papa houdt niet van ruzie.” Men zegt van mij dat ik een bruggenbouwer ben. Mijn vader was afkomstig uit de Gereformeerde Gemeenten, mijn moeder was van hervormd-confessionele komaf. Ik zit daar tussenin en probeer met mensen van allerlei kerken goed om te gaan. Als er maar herkenning is in het offer van Christus en de verzoening door Hem.”

Prins Bernhard

Die opstelling zal er mee te maken hebben gehad dat ds. Biesbroek in allerlei besturen werd gekozen, dikwijls als voorzitter. Het bracht hem in contact met veel hoogwaardigheidsbekleders. Zo maakte hij tijdens een herdenkingsdienst ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het Streekziekenhuis in Bennekom kennis met prins Bernhard. Toen hij bestuursvoorzitter was van de Christelijke Pedagogische Academie Felua in Ede sprak hij de toenmalige minister van Onderwijs, drs. J. W. Deetman. En als visitator-generaal in de Nederlandse Hervormde Kerk kwam hij in contact met de commandant der zeemacht. „Maar ik heb het allemaal niet gezocht”, zegt hij ervan. „Men heeft mij gevraagd.”

Het waren overigens geen erebaantjes. Als voorzitter van de raad van toezicht van het Bennekomse ziekenhuis kreeg hij bijvoorbeeld te maken met de plannen voor een nieuw centraal ziekenhuis in Ede dat vier ziekenhuizen in de regio zou samenvoegen. „Het waren spannende vergaderingen. Nogal wat christelijke mensen streefden naar een duidelijk christelijk karakter van het ziekenhuis, maar dat is niet gelukt. Het werd een algemeen christelijk ziekenhuis.”

De besprekingen over de toekomst van de Christelijke Pedagogische Academie Felua verliepen beter. Een fusie met scholen in Arnhem en Nijmegen ging niet door, terwijl de samenwerking met de Sociale Academie De Vijverberg leidde tot de totstandkoming van de Christelijke Hogeschool Ede. „Ik ben blij 
dat het een gewaardeerde hogeschool geworden is”, zegt hij er nu van.

Buitengewone wijkgemeenten

Zijn nevenfunctie als visitator in het college van visitatoren-generaal leverde nog meer moeite op. Ds. Biesbroek: „In de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw waren er nogal wat buitengewone wijkgemeenten in wording ontstaan. Ze hadden zich losgemaakt van de plaatselijke gemeente met een Gereformeerde Bondsmodaliteit, onder meer in Veenendaal, Ede, Barneveld en Lunteren. In al die moeilijke gesprekken –in totaal betrof het 29 van dergelijke gemeenten– hebben we niets bereikt. Er was geen sprake van toenadering tussen de oorspronkelijke en de later ontstane gemeente. Een collega vroeg me hoe ik na zo’n moeilijke bespreking met dankgebed kon eindigen. „Ik geef het over aan de Heere God. Wat wij niet kunnen, kan Hij”, heb ik toen gezegd.”

Terugkijkend zegt de emeritus predikant niet te begrijpen „dat ik al dat werk heb kunnen doen, zonder mijn eigen gemeenten te verwaarlozen.” Hij verwijst naar de vele kaarten en andere dankbetuigingen die hij inmiddels ter gelegenheid van zijn jubileum kreeg, ook uit zijn vroegere gemeenten.

Romeinen 5

„Door alle teleurstellende ervaringen die ik in de kerk heb opgedaan”, zegt ds. Biesbroek, „is het grootste wonder dat God me heeft vastgehouden. Ik, zondig mensenkind, mag rusten in het volbrachte werk van Jezus Christus. Ik kan het niet mooier zeggen dan met de woorden uit Romeinen 5: „Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede bij God door onze Heere Jezus Christus.” Ik zie ernaar uit om voor altijd bij de Heere te zijn en daar mijn vrouw, die leefde in hetzelfde vertrouwen, te mogen ontmoeten.”

Ds. G. Biesbroek zestig jaar predikant

Gijsbert Biesbroek werd op 20 januari 1927 in Ridderkerk geboren. Hij studeerde theologie 
in Utrecht en werd op 10 oktober 1954 predikant te Kamperveen. Daarna stond hij in IJsselmuiden (1959), Vlaardingen (1963), Oudewater (1968) en Ede (1972). In 1992 ging hij met emeritaat.

Na zijn emeritaat werkte ds. Biesbroek een aantal jaren als pastor in verzorgingstehuis Bethanië in Ede. Wegens toenemende doofheid is hij in 2012 gestopt met de catechese voor ouderen, iets wat hij 34 jaar deed. Sinds 2009 preekt hij niet meer.

Ds. Biesbroek was voorzitter van de Christelijke Pedagogische Academie Felua en de Christelijke Hogeschool Ede. Ook was hij voorzitter van de raad van toezicht van het Streekziekenhuis Bennekom. Verder was hij lid van het college van visitatoren-generaal van de Nederlandse Hervormde Kerk en bestuurslid van de Hervormd-Gereformeerde Jeugdbond.

Ds. Biesbroek woont in Ede. Zijn vrouw is dit voorjaar overleden. Hij heeft vier kinderen, dertien kleinkinderen en een achterkleinkind.

Binnenkort komt er van zijn hand een bundel met zeven preken over de Psalmen uit.

Lees ook in Digibron

„Ze noemen me vaak een bruggenbouwer” – interview met ds. Biesbroek n.a.v. 50 jarig ambtsjubileum (Reformatorisch Dagblad, 09-10-2004)

Afscheidsdienst ds. G. Biesbroek te Ede (De Waarheidsvriend, 07-05-1992)

Bevestiging en intrede ds. G. Biesbroek te Ede (De Waarheidsvriend, 24-08-1972)

Afscheid ds. G. Biesbroek van Oudewater (De Waarheidsvriend, 10-08-1972)

Bevestiging en intrede van ds. G. Biesbroek tot predikant te Oudewater (De Waarheidsvriend, 01-02-1968)

Afscheid ds. G. Biesbroek uit Vlaardingen (De Waarheidsvriend, 25-01-1968)

Intrede candidaat G. Biesbroek te Kamperveen (De Waarheidsvriend, 21-10-1954)