Volgens hem moet de radicalisering van die jongeren worden benaderd als een soort drugsprobleem of alcoholverslaving en medisch aangepakt. Bhui is professor culturele psychologie en epidemiologie. Hij zei dat het vaak gaat om sombere jongeren uit een redelijk welgesteld gezin die zich vervelen, alleen voelen en met een jeugdige naïviteit naar het strijdgewoel reizen.

De Britse geheime dienst schat dat er zeker 500 Britten naar Syrië zijn gegaan om te vechten met jihadisten. Ook zijn er tientallen jonge vrouwen of meisjes naar de gebieden die terreurgroep Islamitische Staat (IS) beheerst. Volgens professor Bhui, die in moslimgemeenschappen in Bradford en Londen honderden jongeren ondervroeg, neemt het enthousiasme voor jihad onder jonge vrouwen sterk toe. De jongeren die naar IS gaan, hebben vaak wel romantische voorstellingen van de strijd, maar geen idee van de wrede praktijken van IS of van sharia. Velen krijgen snel spijt, volgens Bhui.

Opvallend is volgens Bhui dat onder armere moslim-immigranten de jihad niet populair is. Zij hebben het te druk om in hun levensonderhoud te voorzien en fantaseren niet over een kalifaat (islamitische heilstaat). Ze hebben vaak slechte herinneringen aan hun leven in een niet-westerse samenleving.