Satyarthi is een van de oprichters van de Bachpan Bachao Andolan (Beweging om de kindertijd te redden), een organisatie die een einde wil maken aan praktijken als kinderslavernij. Zo roept de activist consumenten op bedrijven te boycotten die gebruikmaken van kinderarbeid. Ook trekt hij er zelf op uit om kinderen te redden.

De elektrotechnisch ingenieur zette zich naar eigen zeggen al op jonge leeftijd in voor kinderrechten. „Op mijn eerste schooldag zag ik een kind van mijn leeftijd op de trap zitten met zijn vader. Ze waren schoenmakers”, vertelde Satyarthi in een interview met de Times of India. Hij realiseerde zich uiteindelijk dat onderwijs te duur was voor veel mensen.

„Op mijn 12e begon ik boeken en zakgeld te verzamelen voor arme kinderen, maar ik besefte dat dat niet de echte oplossing was”, zei de Indiër. „Ik maakte mijn studie tot ingenieur af en begon les te geven.” Het redden van kinderen geeft hem een gevoel „dat niet in woorden kan worden uitgedrukt”.

De strijd van Satyarthi trok internationaal de aandacht. Zo sprak hij de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties toe. Ook werd hij uitgenodigd door parlementen in landen als de Verenigde Staten, Duitsland en Groot-Brittannië.

De Indiër had vermoedelijk niet kunnen bevroeden dat zijn inspanningen hem ooit de Nobelprijs voor de Vrede zouden opleveren. Toch reageerde hij nuchter op het nieuws. Hij prees zijn landgenoten „die strijden om democratie levend en levendig te houden, zodat ik in staat was mijn strijd voort te zetten”.