Behalve tot gebed roepen kerken die dag ook op om „goed en recht te doen” – aan heel Gods schepping: mens, dier en natuur.

Bij schepping kun je denken aan vossenbessen in de najaarszon, een regenboog in een waterval, de maan aan de hemel. Of aan jonge merels, of aan pasgeboren baby’s.

Maar schepping is ook gebrokenheid: vervuiling, afbraak, dood. In een tijdlijn op Twitter ontmoetten deze week foto’s uit twee werelden elkaar: één van Kobani in Syrië met zwarte rookwolken erboven (van een oorlogsverslaggever), en één van een zonsondergang in pastelkleuren bij Salzburg (van een natuurfotograaf). Of nee: de beelden zijn afkomstig uit dezelfde wereld. Onder dezelfde hemel heersen wanorde en schoonheid, chaos en vrede.

Een kernpunt van het christelijk geloof is het verlangen naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarin gerechtigheid zal wonen. Tegelijk: ook op de aarde van nu hebben christenen een taak die met gerechtigheid te maken heeft, betoogt het Micah Network, een internationaal netwerk van meer dan 500 kerken en christelijke hulp- en ontwikkelingsorganisaties uit 83 landen.

Rond Wereldarmoededag, op 
17 oktober, vragen duizenden kerken wereldwijd expliciet aandacht voor gerechtigheid. In Amerika gebeurt dat bijvoorbeeld via gebedsgroepen. In Nederland is er de Micha Zondag. Dan leggen dominees in de deelnemende kerkgenootschappen in hun preek uit wat dat woord betekent, worden er liederen rond dat thema gezongen en besteden diverse gemeenten er in het jeugdwerk aandacht aan. Uitgangspunt voor het Micha Netwerk is Micha 6:8: „Hij heeft u bekend gemaakt, o mens! wat goed is; en wat eist de Heere van u, dan recht te doen, en weldadigheid lief te hebben, en ootmoediglijk te wandelen met uw God?”

Micha Nederland behandelt het thema verder in de Micha Cursus, die in plaatselijke gemeenten wordt gegeven (zie ”Plant drie bomen” en ”Glimlach naar de zwerver”). Gewone gemeente­leden denken na over de enorme problematiek van vervuiling, uitbuiting en onrecht, en leren hoe ze in hun eigen leven iets kunnen doen – hoe onbeduidend het soms ook lijkt. „Al is het een druppel op een gloeiende plaat, het is een druppel”, zegt Micha-coördinator Annemarthe Westerbeek.

Zie ook Kruispunt pag. 9.

Plant drie bomen

Ida Derksen-Groenhof (52) uit Tiel volgde vorig jaar de Micha Cursus in Echteld. Onlangs plantte ze drie bomen bij haar huis.

„Dat ik dingen daarna echt anders ben gaan doen, kan ik niet zeggen. Ik kocht al duurzame producten, hield rekening met dierenwelzijn, probeerde anderen te helpen en zamelde voedsel in voor de voedselbank. Ik at al weinig vlees – maar sinds de cursus eet ik het helemaal niet meer. Of hooguit biologisch.

Waarom? Ik wist nog niet hóé slecht er wordt omgegaan met de dieren waarvan het vlees in de supermarkt ligt. In Turkije staan de beesten uren in de volle zon te wachten tot ze worden geslacht. In de bio-industrie hebben dieren weinig bewegingsvrijheid. Ze worden gezien als, zeg, appels – alsof ze geen gevoel hebben. Wij hebben rond ons huis van alles gehad, kippen, opvangkatten, honden, konijnen, hangbuikzwijntjes, dus ik weet hoe leuk ze zijn.

Een eyeopener tijdens de cursus vond ik dat je kleren kunt huren, in plaats van ze kopen. Dat ga ik zeker een keer doen.

Sinds kort wonen wij in Tiel, in een huis met 650 vierkante meter grond. Ongeveer het eerste wat we deden, was drie bomen planten: een appel-, een peren- en een pruimenboom. Nou, dat bleek achteraf een tip uit het Micha-cursusboek. Mensen kappen vaak bomen en gebruiken ze – maar intussen leveren bomen wel zuurstof. Het is mooi als je er een paar kunt planten.”

Glimlach naar de zwerver

Annewil Sikkema (24) uit Zwolle wilde eigenlijk niet te veel weten over eerlijke kleding en zo.

„Ik werk in de psychiatrie, en sociale gerechtigheid houdt mij bezig – ook omdat psychiatrische patiënten nog steeds worden gestigmatiseerd. Om hier meer over te leren, ging ik de Micha Cursus volgen, via de cgk in Zwolle.

Ik moet zeggen dat ik het zelf óók nog steeds lastig vind – hoe ga ík om met vreemdelingen, zwervers, straatkrantverkopers? Hoe doe ik deze mensen recht, hoe kan ik hun iets van Gods liefde laten zien? Gerechtigheid is op dat gebied volgens mij: naar elkaar omzien. De ander aankijken, dat alleen al, in plaats van weg­kijken en stiekem van de zwerver denken: Wat een vieze man. Gerechtigheid is eigenlijk helemaal niet moeilijk.

Over eerlijke producten wilde ik eerst niet te veel weten; ik kon tenminste makkelijk boodschappen doen. Maar nu ik meer weet, lukt dat niet meer. Ik ben toch minder vlees gaan eten om mijn ecologische voetafdruk te verkleinen – en als ik het eet, kies ik biologisch. Onlangs heb ik een fairphone aangeschaft, een eerlijke smartphone. Nu spaar ik voor een auto – en ik spaar liever even door voor een milieuvriendelijk exemplaar dan dat ik een oude barrel met veel CO2-uitstoot kies.

In de tijd dat ik bewuster boodschappen ging doen, had ik een nulurencontract. Ik had niet heel veel geld. Toch ben ik nooit iets tekortgekomen.”