Dat zei drs. Harmen van Wijnen, voorzitter van het college van bestuur van de CHE, vrijdag bij de viering van het 60-jarig bestaan van de hogeschool. De jubileumbijeenkomst, in kerkgebouw De Schuilplaats in Ede, werd bijgewoond door zo’n 800 bezoekers.

Het thema was Psalm 1: de boom geplant aan waterbeken. Drie sprekers gingen in op de vruchten, de stam en de wortels. Van Wijnen vertelde dat er bij hem thuis een spreuk hangt: „Wij mensen kijken naar hoeveel pitten er in de appel zitten; God kijkt hoeveel appels er in de pitten zitten.”

In Psalm 1 gaat het over vruchten. Van Wijnen: „Al zestig jaar mogen we als CHE vruchten dragen, maar wat zijn dat concreet? Dat we jaren de beste hogeschool waren? Dat we deze week in het Elsevieronderzoek naar hogescholen drie keer goud, drie keer zilver en drie keer brons haalden? Dat is allemaal heel mooi, maar de echte vruchten, dat zijn onze studenten die als professionals de samenleving zijn ingegaan en beschikbaar waren op het moment dat anderen hen nodig hadden.”

Inkerven

Oud-CHE-docente mr. Marianne Verhage ging in op de stam van de boom. „Die fascineert me. De buitenkant, de schors, beschermt de binnenkant: de bast. Als je in de schors kerft en je raakt de bast, dan gaat de boom dood. Dan krijgt hij geen water en voedsel meer.”

Verhage, nu wethouder in Huizen, citeerde Augustinus, die de boom uit Psalm 1 vergelijkt met Jezus Christus. „Hij werd door God geplant aan de waterbeken van de wijsheid. Hij is het levende water en het levende brood.”

Volgens dr. Peter Blokhuis, lector aan de CHE, staan de wortels van de boom voor stevigheid, vastigheid, de grondslag. „Daar hadden onze oprichters iets mee. Maar ze wisten ook dat het ten diepste niet om de wortels gaat, maar om de ziel, het leven.”

Blokhuis ging in op de twee wegen in Psalm 1: „De weg van de rechtvaardige en de weg van de goddeloze. Het zijn eigenlijk twee manieren van denken: het overdenken van Gods wet, en het spotten. Dachten de oprichters: de CHE heeft de goede wortels, en de rest niet? Nee, zij wisten: die twee wegen zitten in onszelf. Wij zijn gespleten zielen.”

Een boom die alleen staat, gaat dood, zei Blokhuis. „Daarom moet de CHE verbinding zoeken. Niet vragen aan studenten: Broeder, hoe sta je tegenover de Drie Formulieren van Enigheid? Dat is de taal van de dood. Maar: Broeder, heb je nog iets nodig? Voedsel, water? Zo wil de CHE een zoekende gemeenschap zijn.”

Pittig

Van Wijnen sloot af met een toekomstvisie voor de CHE. „Hoe kunnen we die pakken in beelden? Niet door hoog op te geven over principes, maar door vruchtdragers, pittige smaak­makers af te leveren aan de samenleving. Landelijk en regionaal. We willen ook graag het zout in de pap van de Food Valley (de regio Ede, red.) zijn. Onze vruchten zijn niet bedoeld als fastfood, maar als slowfood. Laat de CHE als kleine hogeschool een scharrelkip tussen de plofkippen zijn.”

De bijeenkomst werd opgeluisterd door het CHE Kamerkoor en samenzang met de CHE Live Band.