Dat schrijft P. Cuyvers, jarenlang verbonden aan de Nederlandse Gezinsraad en tegenwoordig directeur van een adviesbureau, in het studieblad van het CDA, Christen Democratische Verkenningen (CDV). Hij stapte enige jaren geleden over van de PvdA naar het CDA, vooral vanwege het verschil in gezinsbeleid tussen beide partijen.

In CDV zet Cuyvers op een rij hoe de grote partijen met het gezin omgaan, met name in hun verkiezingsprogramma’s. Dat bij de VVD, de partij van de vrije, zelfsturende mens, het gezin geen plaats krijgt, verbaast hem niet. Van de PvdA valt het hem meer tegen. Cuyvers kritiseert de grote „instellingsgerichtheid” van de socialisten als het gaat om kinderen en gezin. „Dat zie je bijvoorbeeld bij het onderwijs. De PvdA accentueert hier de medezeggenschapsraad; het CDA benadrukt de rol van de ouders.”

In zijn onderzoekje valt het de auteur op hoe de socialisten arbeid centraal stellen als recht én plicht. „Naast (!) het werk willen mensen ook tijd besteden aan de zorg voor kinderen (…)”, citeert hij het PvdA-programma. Zijn conclusie: „Wat er in het gezin gebeurt is in feite secundair. Werk is plicht en zorg is persoonlijke keuze, die de kwaliteit van het eigen bestaan moet verhogen.”

Van alle grote partijen had het CDA de laatste jaren het monopolie op het onderwerp gezin, stelt Cuyvers. Inmiddels is daar wel enige verandering in gekomen. „Met de verkiezingen in zicht kan ook de PvdA het thema niet meer negeren.” Zo stelde Melkert enkele maanden geleden voor enkele miljoenen guldens uit te trekken voor het gezin.

Overigens zou ook het CDA zijn gedachten en voorstellen over het gezin nog verder kunnen integreren en uitbouwen, vindt de gezinssocioloog.