Wanneer bijvoorbeeld een bouwaanvraag de gemeenteraad moet passeren en de uitkomst niet bij voorbaat vaststaat, is het niet ongebruikelijk dat burgers raadsleden benaderen om hen te informeren en op die manier een gunstige uitslag te bevorderen. Niemand die de indieners van de bouwaanvraag dit kwalijk zal nemen.

Bedrijven en organisaties doen dit ook. Zij hebben mensen in dienst, lobbyisten genoemd, die in Den Haag of Brussel zijn gestationeerd. Deze vertegenwoordigers hebben er dagwerk aan om politici en beleidsmakers te informeren of –negatiever geformuleerd– te beïnvloeden. In wezen doen deze mensen hetzelfde werk als de indiener van de bouwaanvraag die raadsleden belt.

Het imago van lobbyisten is echter niet zo positief. Veel burgers vinden dat hun werk zweemt naar achterkamertjespolitiek. Lobbyisten zouden ook niet transparant zijn. Sommigen suggereren zelfs dat deze beleidsbeïnvloeders omkooppraktijken niet schuwen.

Toch is dat te snel geoordeeld. In de eerste plaats staan veel lobbyisten geregistreerd. Dat betekent dat ze met naam en toenaam bekend zijn. Al is het waar dat de gegevens in dit zogenoemde transparantie­register summier zijn, iedereen in politieke kringen kan weten wie zich bezighoudt met lobbywerk.

Tweede is dat de 500 leden van de Nederlandse beroepsvereniging een handvest hebben dat is bedoeld om onoorbare, duisteren praktijken tegen te gaan. Wie zich daar niet aan houdt, wordt geroyeerd.

Dit alles neemt niet weg dat lobbywerk gemakkelijk een ontoelaatbare grens kan overgaan. Er hoeft niet direct iets fout te gaan als een lobbyist bij het afscheid zijn gesprekspartner een presentje geeft. Maar dan moet het ook echt klein en van beperkte waarde zijn. Niet iedereen heeft daarover dezelfde opvattingen.

Lobbyisten moeten zich overigens afvragen of zij hun kracht moeten zoeken in het uitdelen van aardigheidjes. Willen ze iets bereiken, dan zullen ze deugdelijke informatie en argumenten moeten aandragen. Bovendien moeten zij daarin consistent zijn. Een lobbyist kan –zeker op langere termijn– alleen succes boeken als hij betrouwbaar blijkt te zijn.

Christelijke organisaties hebben nooit vooraan gestaan in het lobbywerk. Enerzijds speelde daarin het negatieve imago van deze manier van beïnvloeden mee. Anderzijds gingen er ook nog te veel christenen van uit dat politici wel zouden begrijpen wat de overwegingen en standpunten van christenen waren.

Dat laatste is vandaag de dag bepaald niet het geval. Het is juist zaak om beleidsmakers uit te leggen wat de drijfveren van christenen zijn. Er leven soms 
beelden van hen die kant noch wal raken. Gelukkig zijn er mensen die hun best doen om in politieke kringen te vertellen wat christenen beweegt. Maar dat zou in de toekomst nog intensiever mogen worden gedaan.