De hulpverleningsorganisatie vraagt onder meer bij overheden aandacht voor het lot van de vermisten en hun families. Internationaal spoort het Rode Kruis overal mensen op. Dat gebeurt ook vanuit Nederland. Meestal zijn het verzoeken van vluchtelingen die door oorlogen in eigen land gezins- of andere familieleden zijn kwijtgeraakt. In een enkel geval gaat het om Nederlanders zelf die vermist zijn.

Het Rode Kruis spreekt bij vermissing van twee soorten slachtoffers: de vermisten zelf en hun families die in onzekerheid achterblijven en wachten op nieuws. „Soms wel decennialang”, zegt Marianne Pecassou, hoofd van de afdeling Tracing van het Internationale Rode Kruis. „Familieleden van vermisten vechten tegen het vergeten. Herdenkingsceremonies kunnen hun strijd een stem geven en hen uit het isolement halen”, zegt Pecassou.

In sommige landen is het aantal vermisten door conflicten enorm hoog. In Colombia worden nog steeds meer dan 68.000 mensen vermist. In Sri Lanka wachten 16.000 mensen op een teken van leven van hun dierbaren. Hetzelfde aantal mensen wordt ook vermist in Peru.

Het Rode Kruis ziet het als zijn taak om overheden en politiek leiders te herinneren aan hun verplichting vermisten op te sporen. Het internationaal humanitair recht verplicht overheden alle maatregelen te nemen om uit te zoeken wat er met de vermisten is gebeurd. Zij moeten daar vervolgens familieleden van op de hoogte stellen.