Verstoken van iedere persoonlijke en zakelijke luxe werkt hij vanuit een sober kantoor op een bedrijventerrein aan de Almelose Plesmanweg.

Tot september 1995 was de geboren Wierdenaar een veel­belovende streekredactiechef van de Twentsche Courant, het rooms-katholieke dagblad van Twente. In de jaren tachtig van de vorige eeuw gingen steeds meer kranten fuseren. De ambitieuze Pape toonde zich altijd een fel tegenstander van iedere schaal­vergroting. „Dat gaat in de kranten­wereld altijd ten koste van de identiteit en de pluri­for­miteit”, zegt hij.

De Twentsche Courant fuseerde, Pape stapte op en begon zijn eigen, onafhankelijk weekblad de Roskam. „Hét platform en dé spreekbuis van Twente”, aldus Pape, die voor Twente als regio juist wél bestuurlijke schaal­vergroting nastreeft. Volgens hem gaat Twente pas echt floreren als de regio één gemeente wordt.

Schertsend duidt men hem wel aan als hoofdredacteur van de Vrije Republiek Twente, een benaming van toenmalig minister Remkes van Binnenlandse Zaken voor weigerachtige Twentse gemeenten bij het uitzetten van asielzoekers. De Roskamrubriek De Republiek stamt uit die tijd.

Pape is een selfmade man met uitgesproken ideeën. In een grijs verleden liet hij opzettelijk zijn rijbewijs verlopen. Per fiets doorkruist hij de provincie Overijssel van Zwolle tot Ootmarsum. Alles daarbuiten gaat per openbaar vervoer. Een mobiele telefoon bezit hij niet. Zijn boekenkasten puilen uit van de proza en de poëzie, terwijl televisie en internet ontbreken.

Het geloof van zijn ouders heeft hij lang geleden verloren. Hij draagt een ‘trouwring’, maar vindt het huwelijk een menselijke uitvinding en een overbodig middel om trouw te blijven. Zelf praktiseert hij zijn overtuiging door zijn tientallen jaren durende latrelatie met beeldend kunstenares Linda Biemans. De twee kinderen uit een eerdere relatie van Biemans voedden ze samen op en sinds enkele jaren zijn beiden enthousiaste grootouders.

De naam van zijn krant koos hij om het witte ros in de Twentse vlag en vanwege Vondels hekel­dicht waarin hypocrisie en huichelarij in bestuur en politiek aan de kaak worden gesteld. Daarnaast is een roskam ook een nuttig instrument voor het verwijderen van ongerechtigheden uit paardenvachten. Zo wil Pape dat kranten ook doen bij bestuurders en politici.

Volgens hem is de pers grotendeels kritiekloos geworden door krimpende advertentiebudgetten en abonneebestanden. Zo niet de Roskam. Met trots vertelt hij over een afgeketst advertentiecontract met een Twentse transporteur. Dat bedroeg 50.000 euro, maar ging niet door omdat Pape weigerde te schrijven wat de adverteerder eiste.

De bebaarde kerel in spijkerbroek, fleecetrui en halsketting oogt goedmoedig, maar heeft een messcherpe pen en dito tong. Zijn onorthodoxe meningen draagt hij wekelijks uit in zijn krant en in het radiodiscussie­programma Achter de schermen op RTV Oost. Pape is ook populair als leider van politieke fora en als voorzitter van seminars waar hij zegslieden verbaal tergt en meer dan eens geruchtmakende uitspraken ontlokt.

De laatste jaren lijkt zich een zekere mildheid van Pape meester te maken, maar hij blijft onnavolgbaar. Zijn mens- en wereldbeeld zijn ronduit pessimistisch. Zo passen zijn standpunten nu eens links en dan weer rechts in het politieke spectrum.

Papes stemgedrag loopt van SP tot ChristenUnie en zijn waardering voor SGP-voorman Van der Staaij is al jaren onverminderd groot. Beschermwaardigheid van weerloos leven staat voor hem buiten kijf. De kwaliteit van de gezondheidszorg kan Pape niet hoog genoeg zijn en dient van hem voor iedereen, los van zijn persoon of levenswijze, voluit beschikbaar zijn.

De Roskam is geliefd bij Twentse politici, bestuurders, leiding­gevenden en ondernemers: mensen die graag pittige verhalen over elkaar lezen. Het aantal betalende abonnees is in nevelen gehuld. Pape: „De Roskam is in elk geval de meest meegelezen krant van Twente, want hij ontbreekt in bijna geen enkel bedrijfsrestaurant of kantine in Twente.”