Dat stelt directeur Geert-Jan Waasdorp van arbeidsonderzoeksbureau Intelligence Group maandag in een opinieartikel in het FD.

Hij betwijfelt of het wel lukt om, wat het kabinet desnoods met quota en boetes voor bedrijven af wil dwingen, 125.000 extra arbeidsmarktgehandicapten in reguliere banen in te schakelen.

Dat komt volgens hem niet alleen omdat veel bedrijven liever de bij het quotum behorende boete van 5000 euro betalen, dan het „moeizame” traject ingaan om een geschikte arbeidsgehandicapte te werven. De kosten hiervan vallen, met gemiddeld 4200 euro per doorsnee werknemer, namelijk relatief hoog uit vergeleken met de boete van 5000 euro die staat op het niet halen van het ‘arbeidsgehandicaptenquotum’.

Waasdorp vraagt zich echter ook af of er, ook al zouden de banen er zijn, er überhaupt wel 125.000 arbeidsgehandicapten die kunnen en willen werken bestaan om naar regulier werk te kunnen leiden. „Circa 40 procent van het potentieel valt al af omdat zij bijvoorbeeld te zwaar geestelijk of fysiek gehandicapt zijn. Een ander gedeelte werkt al, zoals 25 procent van de Wajongers. En wanneer we vervolgens de gemiddelde Nederlandse arbeidsparticipatie op de overgebleven groep projecteren, dan blijft er een aantal over dat ruimschoots kleiner is dan het door de politiek gewenste aantal van 125.000 personen.” Nog afgezien van de „regionale en kwalitatieve mismatch” schat hij het maximale kwantitatieve potentieel onder Wajongers in op „slechts 64.000 personen”.

Waasdorp stelt dan ook dat het in de Participatiewet ontbreekt aan „elke analyse van de positie van de doelgroep op de arbeidsmarkt.” Hij vreest dat we wet in zijn huidige vorm ertoe zal leiden dat „bijvoorbeeld in de ene regio of branche allerlei bedrijven een boete krijgen (omdat er te weinig Wajongers in die regio of branche zijn), en dat in de andere regio of branche allerlei Wajongers voor straf een lagere uitkering krijgen omdat werkgevers liever een boete pakken dan banen creëren die er eigenlijk niet zijn.”