Aanleiding is een afwijzing door de vreemdelingenrechter in Roermond van een asielverzoek door een tolk, omdat hij eerst al in Noorwegen asiel had gevraagd en daar was afgewezen. Volgens Europese afspraken kun je maar in één Europees land een asielverzoek indienen.

Sjoerdsma vindt „links- of rechtsom” dat het kabinet moet regelen dat tolken die voor Nederlandse militairen hebben gewerkt en nu hun leven in Afghanistan niet meer zeker zijn, hier asiel krijgen. „Hoe het kabinet dat doet, maakt me niet uit. Via een collectieve regeling of anderszins, maar deze mensen hebben voor ons gewerkt en die mogen we niet in de steek laten.”

Noorwegen wees het asielverzoek van de tolk eerder af en de Nederlandse vreemdelingenrechter gaat ervan uit dat dit land zijn asielrelaas heeft getoetst aan het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM).

Advocaat Liz Garnett van de betrokken tolk weet nog niet of ze bij de Raad van State in beroep gaat. Ze vindt het wrang dat Nederland het verzoek van de man niet eens inhoudelijk wil behandelen, omdat hij eerst in Noorwegen aanklopte. De tolk zegt dat hij gevaar loopt en dat zijn broer is vermoord om hem, maar volgens Garnett kan hij dit niet aantonen met een overlijdensakte. Noorwegen heeft wel een speciale regeling voor tolken, maar alleen als zij voor de Noren hebben gewerkt.

Nederland heeft geen collectieve regeling opgesteld voor tolken die asiel willen omdat zij gevaar zouden lopen in Afghanistan. Volgens justitie worden alle aanvragen op individuele basis getoetst. Niet bekend is hoeveel voormalige tolken op die grond zijn toegelaten. Dat wordt niet geregistreerd.

Volgens Sjoerdsma zijn er ongeveer 100 Afghaanse tolken die voor de Nederlanders in de provincie Uruzgan hebben gewerkt. „Dat aantal is beperkt, het is niet zo dat je de poort openzet als je hun asiel verleent.”