Australisch echtpaar ruim twee jaar met kinderen op wereldreis
Ze zijn al meer dan twee jaar op reis en bezochten in die tijd meer dan dertig landen. Van heimwee naar hun huis in Australië hebben Josh en Erin Bender geen last. Deze week waren ze met hun kinderen Mia (5) en Caius (4) in Nederland.
De teller van het aantal reisdagen staat inmiddels op 825. Anderhalve maand geleden verbleven de Benders nog in de Poolse stad Poznan. Na een bezoek aan Hongarije (Boedapest) en Groot-Brittannië (Londen) arriveerden ze eind juli in Nederland.
„Zit op het dak van mijn woonboot van @AmsterdamBook kroketten te eten in de Amsterdamse zomer, kijkend naar de boten die voorbij varen”, twitterde Erin Bender op 30 juli. Na een verblijf van vier dagen in de hoofdstad reisde het gezin verder naar de Maasstad en checkte daar in op hotelschip ss Rotterdam.
Tot mei 2012 woonde het gezin in het Australische Perth. Josh (33) runde een bedrijf in webdesign. Erin (33) werkte als marketeer. Het gezin was aangesloten bij de Hillsong Church, een charismatische pinkstergemeente, die ook in Londen, New York en Amsterdam te vinden is. Erin: „We zijn tien jaar actief geweest in het kerkelijk jeugdwerk.” Lachend: „Nu zijn Mia en Caius onze bediening.”
Voor de kinderen is Nederland het 31e land dat ze bezoeken, vertelt Erin in de lobby van de ss Rotterdam. Via een website informeert het echtpaar vanaf het begin van de reis familie en vrienden over zijn ervaringen. Het bereik neemt snel toe. Inmiddels volgen duizenden mensen wereldwijd de blogs over thema’s als ”Op jacht naar typisch Turks voedsel” of ”Tien dingen om met kinderen te doen in Londen, waarvan vijf gratis”. Op Twitter hebben de Bender’s ruim 19.000 volgers, hun Facebookpagina kreeg meer dan 16.000 ”likes”.
Waarom besloot u in 2012 uw huis te verhuren, de beide auto’s te verkopen en de koffers te pakken?
Erin: „We hielden altijd al van reizen en hebben dat in het verleden ook veel gedaan. In 2011 zijn we vier keer weg geweest uit Australië, onder meer naar Singapore en Bali, Indonesië. We merkten dat het veel tijd en geld kostte om tussendoor steeds terug te gaan naar Perth. Ons idee was: laten we een halfjaar op reis gaan, van de ene bestemming naar de andere.”
Josh, glimlachend: „Dat is dus meer dan twee jaar geworden.”
Wat is het doel van zo’n wereldreis?
Josh: „Tsja, het doel. We houden van reizen, mensen ontmoeten, culturen ontdekken. Het is prachtig om dat samen te doen. Mijn gezin is mijn eerste prioriteit. Ik vind het mooi om mijn kinderen unieke reiservaringen te kunnen geven nu ze nog jong zijn.”
Welke landen spreken u het meest aan?
Erin: „Thailand was voor mij favoriet. We hebben daar de Tijgertempel bezocht, waar 120 tijgers rondlopen. Ook Turkije vond ik bijzonder, met het unieke landschap van Capadocië.”
Josh: „In elk land doen we nieuwe ervaringen op. Zoals kroketten eten in Nederland.”
Erin: „De komende dagen gaan we nog op zoek naar oliebollen.”
Hoe ervaart u het verblijf in Nederland?
Erin: „Het is mooi om in het geboorteland van mijn moeder te zijn; zij komt uit Arnhem. We hebben vier nachten in Amsterdam geslapen. Van daaruit hebben we molens bezocht, door de grachten gevaren en indrukwekkende musea gezien, zoals NEMO en het Anne Frank Huis.”
Zijn er landen die u tegenvielen?
Erin: „We hebben nooit spijt gehad van een bezoek aan een land, maar er zijn wel bestemmingen waar we niet snel weer naartoe gaan. Bulgarije bijvoorbeeld. Het platteland was prachtig, maar het eten verschrikkelijk. Twee weken zou je er misschien goed kunnen doorbrengen, maar wij waren er vijf weken. Dat was te lang.”
Afrika staat niet op uw lijst van bezochte gebieden.
Erin: „De kinderen houden er niet van om lang in een vliegtuig te zitten. Daar houden we rekening mee. We hebben nu voor twee maanden een treinkaart voor Europa. Dat bevalt ons goed. Ik zou nog weleens naar Afrika willen. Misschien als de kinderen op zichzelf wonen.” Lachend: „Of als ze het als tieners zelf leuk vinden en hun eigen bagage kunnen dragen.”
Hoe redt u het langdurige reizen financieel?
Josh: „Ik heb bijna negen jaar een zaak gehad in webdesign. Dat werk kon ik overal doen, als ik maar een laptop bij me had en er een internetverbinding was. Tijdens het begin van onze reis werkte ik nog veertig uur per week. Dat werd gaandeweg steeds minder. Eind vorig jaar heb ik mijn zaak verkocht. Van dat geld kunnen we een jaar leven. Ik ben me aan het oriënteren op ander werk, onder meer als fotograaf. Komende maand ga ik alleen vier dagen naar Finland voor een opdracht.”
Erin: „De kosten die we nu per maand maken, zijn een derde van wat het leven in Australië kostte. Met onze weblogs bereiken we een groot publiek. Dat levert ook iets op. Een volger op Twitter bood ons aan een paar dagen in een woonboot in Amsterdam te verblijven, waar we nu vandaan komen. Soms nodigen toeristenorganisaties ons uit om over een stad of gebied te schrijven en bieden zij onderdak aan, zoals hier in Rotterdam. In mijn blogs besteed ik speciaal aandacht aan bezienswaardigheden voor gezinnen met jonge kinderen. Voor toeristenbureaus is dat interessant, omdat de blog een groot bereik heeft.”
Hoe vermoeiend is het om van het ene hotel naar het andere te reizen?
Erin: „We zitten alleen in hotels als we ergens kort verblijven. In het begin was het weleens lastig. De kinderen sliepen alleen als het helemaal donker was. Dan zaten wij in de badkamer tot ze in slaap vielen. Tegenwoordig gaat dat allemaal wat makkelijker.
Als we ergens langer dan een paar dagen zijn, kiezen we voor een appartement of een huis. We doen regelmatig aan ”house sitting”: oppassen op de woning van mensen die een paar weken weg zijn, en de huisdieren verzorgen. Voor we naar Nederland kwamen zaten we tweeënhalve week in het centrum van Londen. We moesten één keer per dag twee katten eten geven, en hadden intussen gratis onderdak. Over een paar dagen gaan we naar België, waar we vier weken op een huis passen. Het is een mooie manier om goedkoop ergens te verblijven.”
Hoe gaat het met onderwijs van de kinderen?
Erin: „We kiezen voor ”homeschooling”. In Australië was onderwijs tot voor kort verplicht vanaf zes jaar. Dat is veranderd naar vijf jaar. Dus we zijn daar nu net mee begonnen bij Mia, die in december zes wordt. Onze kinderen krijgen op reis op een natuurlijke manier al veel mee. Mia kent het hele alfabet en kan in vier talen tot tien tellen.
Mijn moeder zei ooit: Mijn fout is geweest dat ik al mijn kinderen naar dezelfde school heb gestuurd. Kinderen hebben verschillende talenten, de een vooral verstandelijk, de ander meer creatief. We zijn bij onze kids aan het ontdekken wat ze leuk vinden en waar ze goed in zijn, om daarop te kunnen inspelen. Mia is bijvoorbeeld heel sociaal en heeft een goed geheugen. Ze herinnert zich dingen die we hebben meegemaakt soms beter dan ik.”
Is het niet belangrijk dat de kinderen ergens geworteld raken?
Josh: „Via Skype hebben we wekelijks contact met onze familieleden. En we zorgen ervoor dat we met Kerst ergens op de wereld samen zijn met onze ouders. Ook vormen we een soort gemeenschap met mensen die net zo leven als wij. Als we in dezelfde buurt zitten, zoeken we elkaar op. Onderweg zorgen we ervoor dat we regelmatig plaatsen bezoeken waar Mia en Caius met leeftijdsgenoten kunnen spelen. En we brengen zelf natuurlijk veel tijd met onze kinderen door.”
Erin: „Onze ouders komen uit vier verschillende landen, dus we zijn internationaal georiënteerd. Mijn moeder is geboren in Nederland en getrouwd met een Brit. Josh’s ouders komen uit Amerika en Israël.”
Josh: „Mijn moeder woont in Haifa. M’n vader –hij is overleden– was daar lange tijd betrokken bij een organisatie voor hulp aan verslaafden.”
Erin: „We merken dat Caius meer behoefte heeft aan stabiliteit dan Mia. Daardoor zijn we langzamer gaan reizen en verblijven we geregeld wat langer op één plek, zoals straks in België. Dan weet Caius voor een paar weken: Dit is mijn huis, dit is mijn bed.”
Zoekt u onderweg ook contact met kerken en christenen?
Erin: „Elke avond lezen we de kinderen voor uit de kinderbijbel. Op zondag proberen we ergens in de buurt naar de kerk te gaan. Dat levert uiteenlopende ervaringen op. Op Bali deden kerkgangers bij de ingang hun schoenen uit en gingen op blote voeten naar binnen. In Manilla, in de Filipijnen, genoten we in een megakerk van het zingen.”
Josh: „In onze blogs schrijven we daar niet over. Die gaan over reizen, dat verwachten mensen ook. We willen geen kerkdiensten beoordelen.”
Nooit het idee gehad: we gaan terug naar Perth, naar huis?
Erin: „Begin dit jaar zijn we even terug geweest, omdat mijn broer trouwde. Maar we zijn niet speciaal aan die plaats gehecht. Wij hebben een huis in Perth, mijn ouders wonen in Melbourne. Dat is een enorme afstand. Onze familie woont verder verspreid over de hele wereld.”
Josh: „Het kan zijn dat we al reizend een keer een plek tegenkomen waar we willen wonen. Dat hoeft niet per se Australië te zijn.”
Erin: „Misschien dat we volgend jaar eens proberen ergens een halfjaar te blijven, maar we kijken nooit ver vooruit. Wat is thuis? Ons thuis is waar we zijn.”
Reizende bloggers
Als moderne nomaden trekken ze weken, maanden of zelfs jaren de wereld over. Via internet doen ondernemende reizigers verslag van hun ervaringen en bieden ze anderen een schat aan informatie. Het aantal reisblogs groeit. Twee voorbeelden.
www.landcruisingadventure.com: Engelstalige reisverslagen van Karin-Marijke Vis (schrijver) en Coen Wubbels (fotograaf). Beiden groeiden op in Nederland en trekken sinds 2003 met hun Land Cruiser BJ45 door Azië en (sinds 2007) Zuid-Amerika. Naar eigen zeggen hebben ze de „perfecte manier” gevonden om reizen, werken en genieten te combineren. „Voor ons is reizen niet zo snel mogelijk van a naar b rijden. Voor ons heeft het alles te maken met ergens zijn, een plaats niet alleen te zien, maar ook te voelen, te horen, zijn voedsel te proeven en zijn geuren op te snuiven, contact te zoeken met mensen en hun levens te delen.” Hun inkomen halen de freelancers onder meer uit publicaties in tijdschriften en de verkoop van kalenders en fotoboeken via hun webshop. In recente blogs belichten ze belevenissen en ontmoetingen in Peru.
www.stopandstare.nl: reisverhalen uit onder meer Afrika, Azië, Europa en Zuid-Amerika, geschreven door diverse bloggers. Zo geeft Jessica Lokker een impressie van ”48 uur in Madrid”. „Het is heerlijk om in het centrum te verdwalen: ontdek smalle straatjes waar de inwoners enkele verdiepingen boven je hun was uithangen en loop het volgende moment over een van de vele plaza’s die de stad rijk is. (…) Stop tijdens je wandeling ook bij een van de vele lokale groente- en fruitboeren of bij een klein koffiebarretje. De warmte die de Spanjaarden je geven, is misschien nog wel fijner dan de Spaanse sol.”
Onder het kopje ”Bestemmingen” vindt de gebruiker van deze site snel de informatie die hij zoekt uit bijvoorbeeld België, Brazilië, Gambia of Denemarken. Ook zijn artikelen gerangschikt in rubrieken als ”Citytrip”, ”Duurzaam”, ”Winter” en ”Verre reizen”. Onder ”Tried & Tested” kregen ervaringen met accommodaties en horecagelegenheden een plek. Over het slapen in een bed and breakfast-grot in het Noord-Amerikaanse New Mexico bijvoorbeeld, of in het City Backpackers Hostel in Stockholm.
