„Als het mij niet lukt, lukt het niemand”, aldus Bos. In dat geval geeft hij „geen stuiver” voor de kansen van zijn opvolger. Hij ziet het als zijn taak om verschillende categorieën kiezers -zoals achtergestelden, intellectuelen en leden van de middenklasse- voor de PvdA te behouden.

Lukt dit niet, dan zal de partij uit elkaar vallen, verwacht Bos. Kiezers zullen dan weglopen naar partijen als de SP en de VVD. Bos zegt niet te willen beweren dat hij de enige persoon is die geschikt is om de problemen van zijn partij op te lossen. De urgentie is echter volgens hem zo groot dat er simpelweg geen tijd is een andere partijleider aan te stellen.

Bos’ opmerkingen steken af tegen een achtergrond van toenemende kritiek. Door medekamerleden werd hij in een verkiezing aangewezen als slechtste politicus van 2003, maar ook binnen de PvdA is er ongenoegen, dat zich richt op de wijze waarop hij de partij sinds de verkiezingsoverwinning van een jaar geleden profileert.

PvdA-prominenten als de oud-ministers Peper, Vermeend en Netelenbos namen Bos al openlijk onder vuur. Dat geldt ook voor bestuurskundige J. de Vries, die in 2002 nog met Bos streed om het lijsttrekkerschap van de PvdA, politicoloog B. Tromp, oud-kabinetsinformateur F. Leijnse, kamerlid en oud-minister K. de Vries en ex-kamerlid Middel. In Het Parool noemt nu zelfs vice-fractieleider Duivesteijn Bos „onuitgesproken” en de partijkoers „ongewis.”

Bos reageert met de stelling het nu eenmaal nooit goed te kunnen doen. Binnen de PvdA bestaan verschillende stromingen. Bos ziet het als zijn taak de verschillende opvattingen bij elkaar te brengen. Hij vindt dat de PvdA socialer moet worden ten opzichte van de burgers die hulp verwachten van de partij. Tegelijkertijd moet de PvdA liberaler worden voor kiezers die meer ruimte willen voor eigen initiatief. Er is volgens hem geen alternatief voor de aanpak die hij en partijvoorzitter Koole voorstaan. „Tenzij je de partij in een totale chaos wil storten.”