Offshore windmolenparken vormen aantrekkelijke jachtgebieden voor zeehonden, net als onderzeese pijpleidingen. Mogelijk vormen de constructies kunstmatige riffen waar veel voedsel voorhanden is of zich bepaalde prooidieren ophouden.

Wetenschappers van de Schotse universiteit van St. Andrews voorzagen honderd gewone zeehonden en grijze zeehonden van gps-zenders. Elf van de foeragerende dieren zwommen van een Duits windmolenpark, 55 kilometer ten noorden van Schiermonnikoog, naar windturbines ten noorden van het Britse graafschap Norfolk. Sommige zeehonden bleken ook herhaaldelijk en soms dagen achter elkaar pijpleidingen te volgen.

Vervolgonderzoek moet uitwijzen wat precies de gevolgen zijn voor zeehonden en hun voedsel wanneer er meer windmolenparken worden gebouwd in hun leefgebieden. Zo kunnen bij de bouw van nieuwe parken positieve effecten worden versterkt, terwijl negatieve gevolgen beperkt kunnen blijven.