Anonieme tips van burgers blijken een goede hulp voor de politie om zware misdrijven op te lossen. De stichting Meld Misdaad Anoniem heeft bekendgemaakt dat sinds het openstellen van de kliklijn ”Bel M” in enkele proefregio’s 175 aanhoudingen zijn verricht, 90 zaken konden worden opgelost en 47 hennepkwekerijen opgedoekt.Van de duizenden binnengekomen tips is ongeveer een kwart bruikbaar. Het resultaat dat de politie met deze kliklijn heeft geboekt, vindt ze daarom heel behoorlijk. Om die reden stelt ze de lijn ook open in de overige regio’s.

Kleine kinderen wordt al geleerd dat klikken niet netjes is. Je mag het kwaad gerucht van iemand niet zomaar verspreiden. En wanneer een ander over de schreef gaat, dan spreekt je hem daarop aan. Dat is ook de regel die de Bijbel in Matthéüs 18 leert.

Er is echter ook een andere kant. Ieder mens heeft de taak het kwaad te bestrijden. Soms kan dat door een medeburger in een persoonlijk gesprek te wijzen op het verkeerde van zijn handelen. Soms kan dat ook niet. Of omdat de ander niet aanspreekbaar is, of omdat je als individueel burger niet in de positie bent in woord en daad tegen het kwaad op te treden.

Wanneer een kind op school merkt dat een medeleerling op heel subtiele wijze wordt geplaagd door de rest van de klas dan heeft hij vaak geen andere keus dan dit te melden bij de leerkracht. Het zal zelden zelf in staat zijn tegen dit kwaad op te treden. Datzelfde geldt in onze huidige samenleving, waar mensen vaak niet aanspreekbaar zijn op hun ontoelaatbare gedrag en waarin de criminaliteit zeer verhard is. De voorbeelden zijn talrijk dat eenvoudige burgers afgetuigd worden -of erger- als ze iets zeggen van vandalisme, asociaal of crimineel gedrag. Wanneer iemand dan naar de politie stapt, kan hem niet verweten worden te klikken. Hij doet niet meer dan zijn burgerplicht.

Als gevolg van de verharding van onze samenleving durven mensen soms al geen officiële aangifte te doen bij de politie. Dan komt men immers met naam en toenaam in de ambtelijke stukken. Ook garanties dat justitie de bron zal beschermen, wekken geen vertrouwen meer. Op een onbewaakt ogenblik kan de naam van de tip- of aangever immers toch uitlekken en zijn represailles niet uitgesloten. Om daar een antwoord op te geven, is de anonieme kliklijn ingesteld.

Een dergelijke meldlijn heeft zeker een risico. Duistere geesten kunnen onschuldige medeburgers een hak zetten door valse beschuldigingen tegen hen in te brengen zonder dat ze later zelf op hun laakbare gedrag kunnen worden aangesproken. Politie en justitie hebben daarom met uiterste zorgvuldigheid en de grootst mogelijk omzichtigheid anonieme tips te behandelen. Een verdenking tegen iemand uitspreken, is in de praktijk immers al een smet op zijn blazoen werpen die heel moeilijk kan worden weggepoetst.

De term kliklijn klinkt niet plezierig. Hij suggereert dat bellers met iets smoezeligs bezig zijn. Men kan stellen: Wat doet een naam ertoe? Toch verdient het overweging de naam kliklijn uit te bannen voor een voorziening waardoor het kwaad aan de kaak kan worden gesteld. Klikken is nooit een deugd. Maar het kwaad aanhangig maken, blijft plicht.