Volgens uitgever Rudisa Broadcasting Communications & Publications, een van de vele bedrijven van Sardjoe, werkt de krant als enige in Suriname met een redactiestatuut. „Gedegen journalistieke kwaliteit wordt gegarandeerd zonder rechtstreekse beïnvloeding door wie dan ook”, zo schrijft de krant zelf. Gestreefd wordt naar „gedegen en onpartijdige behandeling van het nieuws zonder sensatiezucht, hysterie of modegevoeligheid.” Oorspronkelijk was het de bedoeling dat de eerste editie in november zou verschijnen, maar de nieuw opgezette drukkerij van Sardjoe beschikte niet over de nodige vergunningen.

Dilip Sardjoe, een voormalig havenarbeider, behoort tot de rijkste Surinamers. Hij heeft zijn fortuin vergaard met onder meer de import van Amerikaanse kip, Koreaanse auto’s en de verkoop van verzekeringen. Hij heeft tientallen bedrijven, waaronder een radio- en een televisiestation, die beide vooral reclameboodschappen van zijn andere bedrijven uitzenden.

Ook politiek is hij actief. Hij was jarenlang financier van de Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP), de belangrijkste hindoestaanse partij in Suriname. In 1996 zorgde hij voor een scheuring en richtte met dissidente VHP-leden een nieuwe partij op, de Beweging voor Vrijheid en Democratie (BVD). Deze partij koos de kant van de Nationaal Democratische Partij (NDP) van ex-dictator Bouterse en hielp daarmee de roemruchte regering onder aanvoering van NDP’er Jules Wijdenbosch in het zadel. Tijdens de verkiezingen van 2000 werd de BVD hiervoor afgestraft en verdween zij uit het politieke beeld. Sardjoe is vastbesloten de partij bij de verkiezingen van mei 2005 weer een rol van betekenis te laten spelen en ziet in de uitgave van de krant een goede mogelijkheid om zijn boodschap onder aandacht van de kiezers te brengen.

Behalve De Ware Tijd en de Times of Suriname heeft Suriname het bijna twee jaar oude Dagblad Suriname (ochtendkrant) en De West (avondkrant). De Ware Tijd is in oplage verreweg de grootste, maar is kwalitatief sinds het vertrek van de redactie bijna twee jaar geleden sterk achteruitgegaan en heeft de oplage zien teruglopen. Verder beschikt het land over twaalf televisiestations en meer dan twintig radiozenders.

Met de komst van de Times of Suriname is het aantal dagbladen in Suriname weer op het niveau van voor de periode van dictatuur in de jaren tachtig. Toen werden twee kranten door het toenmalige regime van Bouterse monddood gemaakt en tijdens de beruchte decembernacht van 1982, toen vijftien tegenstanders van de machthebbers werden vermoord, geheel uitgeschakeld.