„Op onze site is het bewuste artikel nog steeds te lezen, het is niet wég”, zegt Gelauff. „Het zegt vooral iets over de macht van een bedrijf dat bijna een monopolie op zoekmachines heeft. Een van de dilemma’s van de moderne tijd.”

In Engeland zijn journalisten die hetzelfde overkwam minder mild. Tal van kritische artikelen van nieuwsorganisaties als The Guardian, Daily Mail en de BBC bleken via ’s werelds meest gebruikte zoekmachine ook opeens onvindbaar. The Guardian brieste over „een aanval op de persvrijheid”, Daily Mailuitgever Martin Clarke vergeleek het met „naar de bibliotheek gaan en boeken verbranden die je niet aanstaan.”

Na de woede over de vermeende censuur is een aantal van de verwijderde artikelen opeens weer terug te vinden in de zoek­machine.

Maar de discussie erover is nog niet voorbij, voorspelt historicus en internetjournalist Peter Olsthoorn, die in 2010 het boek ”De macht van Google” schreef. Dat Google persartikelen uit de index schrapt, is hoogst alarmerend, stelt hij. „Een gevaarlijke tendens, in feite een vorm van geschiedvervalsing. Een stevige maatschappelijke discussie hierover is op haar plaats”, meent Olsthoorn.

De actie van Google komt voort uit een recent oordeel van het Europees Hof van Justitie, dat mensen een fundamenteel recht hebben om ‘vergeten’ te worden en dat het mogelijk moet zijn voor burgers om verwijzingen naar hen in zoekmachines te laten verwijderen.

Olsthoorn, de man achter de website leugens.nl, die onwaarheden in de media blootlegt, begrijpt dat mensen in bepaalde gevallen vermeldingen willen laten schrappen.

„Maar het is verkeerd dat het Europese hof besluit dat een bedrijf als Google voor de implementatie van het ”recht op vergetelheid” moet zorgen, zonder publieke controle. We weten niet wat de afwegingen bij de beslissingen van Google zijn, waar de grenzen liggen, op welke criteria wordt beoordeeld. In ieder geval gebeurt dat niet erg genuanceerd, gezien het feit dat stukken van gerenommeerde organisaties als de NOS en The Guardian worden geschrapt. Dat moet sowieso niet kunnen. Maar als Google over ieder verzoek lang moet nadenken, kost dat geld.”

Zelf zoekt Olsthoorn inmiddels naar een methode om de door Google uit de index verwijderde links in een nieuwe zoekdienst te verzamelen. Hij verwacht boven­dien dat internationale media een klacht zullen indienen bij het Europese hof om de situatie terug te draaien. „Dit muisje krijgt in ieder geval nog een staartje.”